Facebook - polub nas!
Znajdź skrytkę!
Polecamy
Dwudniowa wyprawa w Góry Świętokrzyskie z bazą w Świetej Katarzynie. Pierwszego dnia przejście do Świętego Krzyża przez Łysicę ze zwiedzaniem tamtejszego muzeum oraz drugiego dnia trasa do ruin zamku w Bodzentynie.
ŁYSOGÓRY 2007
Góry Świętokrzyskie oglądane z daleka rysują się na widnokręgu jako niewysokie wzniesienia, jakby garby wśród pagórkowatego terenu. Także z bliska nie zadziwiają ani wysokością pojedynczych wzniesień, ani dzikością stoków, ani też wysokością obszaru, który zajmują. Były one przez wiele milionów lat niszczone przez wody płynące, deszcze, śniegi i lody. Spowodowało to obniżenie tych gór o złagodzenie kształtów. Góry Świętokrzyskie są chętnie odwiedzane przez turytów. Znajduje się tu niezwykła rozmaitość skał, różnorodne formy terenu, tajemnicze ruiny zamków, liczne zabytki bogatej przeszłości oraz ginące już lasy modrzewiowo jodłowe. Dla krajobrazu Góry Świętokrzyskich charakterystyczne są niewysokie pasam górskie oddzielone rozległymi dolinami, w których leniwie płyną rzeki. Najwyższe pasmo tych gór - Łysogóry - zbudowane jest z bardzo twardych skał - piaskowców kwarcytowych. Skały te, mimo swej twardości, uległy w ciągu wieków silnemu zniszczeniu. Dzieła tego dokonała woda zamarzająca i rozmarzająca w szczelinach skalnych. Kwarcyty pękały i z litej skały tworzyły się głazy o ostrych krawędziach. Dziś możemy je oglądać na stokach Łysogór. Są to gołoborza.
Według legendy opactwo benedyktyńskie założył Bolesław Chrobry w 1006 r. Od XIV w. nazywane Świętym Krzyżem, jako że przechowywane są tu relikwie drzewa Krzyża Świętego, na którym miał umrzeć Jezus Chrystus, podarowane w XIIw. przez Św. Emeryka, syna Stefana I, króla węgierskiego. Odtąd stało się jednym z najważniejszych polskich sanktuariów i celem licznych pielgrzymek. Opactwo w ciągu swej historii było kilkakrotnie rabowane i niszczone. Podupadało i podnosiło się z upadku dzięki hojnym fundatorom. Dopiero kasata zakonu po rozbiorach przyniosła najwięcej zniszczeń. W 1819 na mocy dekretu prymasa, na podstawie bulli papieża Piusa VII, zabudowania opactwa przekazano skarbowi Królestwa Polskiego. Znajdujące się w ruinie budynki opactwa carskie władze rosyjskie przekształciły w 1864 w ciężkie więzienie, które istniało tu do 1939 (od 1918 jako polskie więzienie, odbywali w nim karę m.in. Sergiusz Piasecki i Stepan Bandera). Jednak już w 1936 przybyli tu zakonnicy Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej, którzy przejęli część klasztoru. Wybuch wojny przerwał jednak prace nad odrodzeniem klasztoru. Podczas wojny, Niemcy utworzyli tu obóz zagłady jeńców radzieckich, których zbiorowa mogiła znajduje się na polanie pod szczytem. W 1961 budynki po więzieniu przejął Świętokrzyski Park Narodowy. Aktualnie w części bundynku mieści się nowicjat Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów M.N. Zespół opactwa pobenedyktyńskiego obejmuje czworobok budynków klasztornych z XIV-XV w. wraz z wirydarzem i krużgankiem, wczesnobarokową kaplicą Oleśnickich oraz poźnobarokowo-klasycystycznym kościołem. Kościół oryginalnie miał wieżyczkę, która jednak uległa zniszczeniu. Od zachodu przylega wczesnobarokowe skrzydło (obecnie Muzeum Przyrodniczo-Leśne ŚPN), a od wschodu barokowa dzwonnica i brama z XVIII w. W krypcie kaplicy Oleśnickich złożone jest zmumifikowane ciało, które przypisywano przez długi okres Jeremiemu Wiśniowieckiemu, ostatnie badania naukowe zdają się nie potwierdzać tej tezy. Szczątki są dostępne do oglądania. W podziemiach na uwagę zasługują, również eksponowane, zmumifikowane zwłoki powstańców styczniowych z 1864 r.
