Facebook - polub nas!

Znajdź skrytkę!

Polecamy

Filmy

Szwajcaria Czeska i SaksońskaRodzinna wyprawa do Szwajcarii Czeskiej i Saksońskiej z bazą w czeskim Hřensku. Odwiedziliśmy największe okoliczne atrakcje, a mieszkaliśmy w Tajemniczym Domu przez okolicznych mieszkańców zwanym hradem - czyli zamkiem. Nasza ekspedycja liczyła 11 osób :)

 

SZWAJCARIA CZESKA I SAKSOŃSKA - LIPIEC 2012

PRZEŁOM RZEKI KAMENICE

Przełom położony jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria (NP České Švýcarsko) na Wyżynie Dieczyńskiej (Děčínská vrchovina), wzdłuż dolnego biegu rzeki Kamenice, około 0,1 km na wschód od centrum miejscowości Hřensko w powiecie Děčín. Przełom jest podzielony na dwie części - Divoka (Dzika) souteska położona w górnym biegu oraz Ticha souteska (zwana także Edmundovą).

Edmundowa souteska to charakterystyczna naturalna formacja skalna w Szwajcarii Czeskiej o długości około 960 m i prawie pionowych ścianach o wysokości od 50 do 150 m. Divoká soutěska jest krótsza i ma długość 450m, a ściany wysokości do 150m. Przełom stanowi głęboka dolina rzeczna wyżłobiona erozyjną działalnością rzeki, w mezozoicznych warstwach kredowych piaskowców środkowego turonu. Pochyłe ściany skalne i dno doliny pokrywa gruz wapienny, a wzdłuż wodnego biegu rzeki układają się piaszczyste aluwialne osady. Powyżej, w kierunku górnego biegu rzeki znajduje się Divoká soutěska. Ciekawa jest jej historia - Edmundova soutěska pierwotnie była niedostępna. Pierwszego przepłynięcia Kamenicy wąwozem, na odcinku od Dolskiego mlýna do Hřenska bez przesiadki w ramach zakładu dokonano na trzech tratwach o długości 4 m w 1877 roku. Wyczyn ten zrodził pomysł wykorzystania łodzi do zwiedzania niedostępnych miejsc wzdłuż przełomu. Z końcem XIX wieku z inicjatywy księcia Edmunda Clary-Aldringena i Hreńskiego Towarzystwa Górskiego Szwajcarii Czeskiej rozpoczęto budowę kładek i przejść tunelowych w skałach oraz jazów, które umożliwiły drożność niedostępnych odcinków wąwozu na długości około 500 m. Pomiędzy cieśninami Edmundova soutěska i Divoká soutěska 200 robotników pod nadzorem włoskich rzemieślników zbudowało drogę dla turystów. Uroczyste otwarcie przejazdu wraz z otwarciem restauracji odbyło się 4 kwietnia 1890 roku. Przewóz turystów odbywał się czterema łodziami pychówkami sterowanymi i pchanymi żerdziami przez przewoźników w marynarskich strojach. W latach 20. XX wieku wąwóz obsługiwało 14 łódek, a oba wąwozy rocznie odwiedzało około 160 tys. turystów. Po 1945 roku wysiedlono tubylczą ludność, a rejon wąwozu opustoszał i powoli popadał w ruinę. W 1964 roku trasę zrekonstruowano.

Nazwę wąwozu Edmundova soutěska nadano na cześć księcia Edmunda Clary-Aldringena, który przyczynił się do udostępnienia przełomu rzeki.

Źródło: Wikipedia

My nasza przygodę z przełomem Kamienicy zaczęliśmy w miejscowości Mezni Louka skąd niebieskim szlakiem zeszliśmy do rozdroża szlaków. W tym miejscu skręciliśmy w prawo (szlak żółty) i skalistym jarem zejdziemy w dół wzdłuż doliny rzeki Kamenice. Sztucznie przygotowana droga, a miejscami pomosty wzdłuż rzeki, nad którą wznoszą się olbrzymie ściany i wieże z piaskowca, zaprowadziła nas po chwili do górnej przystani łódek w Divoka souteska, która została zbudowana tuż przy ujściu malowniczego potoku zwanego Kachni (kaczy). Kolejny fragment wąwozu ok. 600m pokonaliśmy łódką. Potem poprzez kilka sztucznie wydrążonych tuneli i skalistych galerii doszliśmy do górnej przystani łodzi w Ticha (Edmundova) souteska. Stąd pokonujemy następny odcinek przełomu - ponad 1km. Po drodze przepływamy obok tzw. "szpagatowej Niagary" - sztucznego wodospadu uruchamianego sznurem przez przewoźnika. Od kończącej tą przeprawę przystani do naszego domu w Hrensku pozostało nam około 2km marszu :)

Przeprawy na przełomie są płatne Divoká soutěska 50 kc i Edmundova soutěska 60 kc (dla dzieci są zniżki). Parking w miejscowości Mezni Louka to 100 kc (cały dzień). Można także pozostawić samochód w Hrensku i pokonywać przełom w górę rzeki - koszt parkingu w Hrensku to 120 kc (cały dzień).

BRAMA PRAVICKA

Brama Pravčicka (cz. Pravčická brána, nem. Prebischtor) to największa naturalna skalna brama znajdująca się w Europie. Jest najbardziej znanym symbolem Parku Narodowego Szwajcaria Czeska (České Švýcarsko).
Jej okazałość można podziwiać zarówno z okolicznych tarasów widokowych jak bezpośrednio spod jej łuku, jednak aby uchronić ten pomnik przyrody przed ogromnym naporem turystów wstęp na łuk bramy został zamknięty.
Jej wymiary to 16,5 metra szerokości 16 metrów wysokości. Znajduje się między Rudawami i Sudetami, w Czechach przy granicy z Niemcami. Przy bramie znajduje się letni pałacyk Sokoli hnizdo (Sokole Gniazdo), a w nim restauracja :) Pod łukiem bramy można się napić zimnego piwa - my ze szkodnikami pozostaliśmy przy lodach...
Wycieczkę także rozpoczęliśmy w miejscowości Mezni Louka (chociaż można także rozpocząć w Hrensku i zakończyć w Mezni Louka). Stąd łagodnym podejściem idąc czerwonym szlakiem i mijając ciekawe formy skalne i podziwiając piękne widoki dotarliśmy do Bramy. Część zespołu założyła obóz pod skalnym łukiem, zaś część poszła szturmować ścieżki widokowe na górujących nad bramą skałkach. Zejście do Hrenska było mniej przyjemne ze względu na dość długi odcinek asfaltu.

Wstęp do Bramy Pravickiej jest płatny: normalny 75kc, ulgowy 40kc

PANSKA SKAŁA

Pańska Skała to pagórek o wysokości 595 m n.p.m. - wulkaniczna formacja bazaltowa, narodowy zabytek przyrody, leżący przy gminie Pracheń niedaleko Kamenickiego Senova. Pańska Skała jest najstarszym w Czechach rezerwatem geologicznym i jednocześnie jednym z najstarszych tego typu założeń w Europie. Pierwsze formy ochrony pojawiły się w 1878. Wydobycie kamienia zakończyło się jednak dopiero w 1914, ale na krótko – w czasie I wojny światowej przejściowo znów je wznowiono. W 1953 roku ogłoszono ostatecznie na terenie wzniesienia rezerwat przyrody (Národní přírodní památka, NPR). Dziś jest najczęściej odwiedzanym przez turystów utworem geologicznym w Czechach. Jej powierzchnia wynosi 1,26 ha. Skała tworzona jest pięciobocznymi i sześciobocznymi kolumnami, które uporządkowane są pionowo i skośnie. Te oto kolumny osiągają długości aż 12m. Przy skale znajduje się małe jeziorko, które powstało w miejscu dawnego kamieniołomu bazaltu. Nazwa formacji pochodzi z dosłownego tłumaczenia nazwy niemieckiej – Herrenhausfelsen. Na południowo-wschodnim skłonie Pańskiej Skały stoi słup maryjny, posadowiony na pamiątkę śmierci młodej pary przyjaciół (mężczyzna i wdowa), którzy zamarzli tutaj w czasie mroźnej i burzliwej nocy w 1739.

Źródło: Wikipedia

Informacje praktyczne: skała znajduje się opodal szosy na kamienickim Senovem jadąc od Decina (prawa strona szosy). Przy szosie, w rejonie wzniesienia, urządzony jest duży parking z zapleczem socjalnym (parkowanie jest płatne - automat).

HOHSTEIN

Hohnstein to miasteczko leżące w Saksonii Szwajcarskiej, niedaleko słynnej Bastei, tuż przy parku narodowym Saksonia Szwajcarska. Miasteczko położone jest w bardzo malowniczej okolicy. Jego główną atrakcję stanowi średniowieczny zamek Hohnstein. Oprócz tego zobaczyć tu możemy zabytkową część miasteczka, jeden z najpiękniejszych w Saksonii miejskich kościołów barokowych oraz wspaniały budynek ratusza, wzniesiony w XVII wieku. W czasie drugiej wojny światowej w Hohnstein utworzono oflag IV A – niemiecki hitlerowski obóz jeniecki (Oflag) dla oficerów polskich podczas II wojny światowej. Oflag IV A został ulokowany w XV-wiecznym zamku Hohnstein, zbudowanym na wysokiej 40-metrowej skale. Obóz został założony 1 października 1939. 15 maja 1940 większość jeńców przeniesiono do Oflagu IV B Königstein. Jeńcami tego obozu było m.in. Dowództwo Armii "Warszawa" i Dowództwo Obrony Warszawy: gen. dyw. Juliusz Rómmel, gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba, gen. bryg. Walerian Czuma, gen. bryg. Edmund Knoll-Kownacki, a także generał Franciszek Kleeberg i mjr Henryk Sucharski. Łącznie w obozie tym przebywało 63 oficerów (generałów, wyższych rangą sztabowców i ich ordynansów).

Źródło: Wikipedia

My także odwiedziliśmy zamek (wstęp płatny 2 EU, ale są także bilety familijne). Na zamku zdecydowanie brak informacji dla turystów w językach innych niż niemiecki (po czeskiej stronie opisy są zawsze w trzech językach - w tym angielskim...). Po za zamkiem Hohnstein to małe, senne, ale ładne miasteczko.

TISKE STENY

Około 20km na zachód od miasta Decin znajduje się wieś Tisa, nad wioską wznosi się ciąg skalnych ścian - Velke Tiske steny. Z centrum wsi, gdzie znajduje się parking (40 kc) ścieżką w górę dochodzi się do ścian, gdzie znajduje się kasa (wstęp dorośli 30kc, dzieci 15kc). Od kasy poprowadzone są dwie ścieżki dydaktyczne - można pójść na Velke steny, gdzie trasa najpierw prowadzi wśród skalnych form i labiryntów, a potem wspina się na szczyty skał i przez długi czas prowadzi krawędzią niezabezpieczonej przepaści, ukazując wspaniałe widoki. Po przejściu całej ścieżki znowu trafiamy do węzła szlaków przy kasie. Druga ścieżka prowadzi na Male steny, nie można jej nie zobaczyć ze względu na zdecydowanie najlepszy w całym zespole skalnym punkt widokowy (i to blisko - 5 minut w górę od kasy). I tutaj trafimy na skalne labiryny, jaskinie i głębokie wąwozy. Przejście Tiskich Ścian zajmuje około 2-3 godzin (trasa jest łatwa i atrakcyjna - szczególnie dla dzieci).

mapa Tiskie Steny

 DECINSKY SNIEZNIK

Děčinski Śnieżnik – góra stołowa (726 m), to najwyższy szczyt Czeskiej Szwajcarii, dominujący nad Děčínem. W najwyższym jej punkcie została w 1864 r. zbudowana 30 m wysoka wieża, z której rozpościera się przepiękny okrężny widok, np. na góry stołowe w Szwajcarii Saskiej, Szwajcarii Czeskiej, Góry Łużyckie i Rudawy oraz Czeskie Średniogórze. Góra stała się ogólnie znaną atrakcją turystyczną po wybudowania na jej wierzchołku w 1864 roku wysokiej na 33 m, kamiennej wieży. Wieża nie była stawiana jako widokowa, pierwotnie miała to być prosta wieża triangulacyjna. Swoją widokową funkcję zawdzięcza prowadzonej w XIX wieku akcji pomiaru terenu, kiedy całe ówczesne terytorium należące do Austrii, podzielono na trójkąty tworząc sieć triangulacyjną. Główne punkty pomiaru powierzchni były lokalizowane na wzniesieniach, na których właściciele mieli obowiązek postawić triangulacyjne wieże. Jeden z punktów sieci wyznaczony był na Děčínském Sněžníku a ówczesny właściciel tutejszego terenu hrabia František Antonín Thun mimo swojego obowiązku postanowił postawić wieżę o znacznie większych rozmiarach spełniającą jednocześnie inne funkcje. W związku z tym poprosił znanego drezdeńskiego architekta Hänela o projekt kamiennej wieży. Architekt wykonał projekt wysokiej 33 metrowej wieży, która nie była surową prostą budowlą, ale gustownym architektonicznym dziełem wykonanym w modnym elżbietańskim stylu. W 1863 roku na wierzchołku w najwyższym punkcie Sněžníka zaczęto wznosić wieżę, którą ukończono w 1864 roku. W międzywojennych czasach wieża widokowa włącznie ze schroniskiem była atrakcją turystyczną. Po spaleniu się schroniska doszło do dewastacji wieży co groziło zawaleniem. W latach 70-tych XX wieku zastanawiano się nad zburzeniem wieży. Ruiny schroniska zabezpieczono a wejście do rozpadającej się wieży zamknięto, nie przeprowadzając remontu konstrukcji. W 1992 roku za 2 mln koron przeprowadzono remont wieży, który uchronił wieżę przed rozbiórką. Od tego czasu wieża dostępna jest publiczności.

Źródło: Wikipedia

Děčinski Śnieżnik
Děčinski Śnieżnik na rycinie

My wejście na Děčinski Śnieżnik rozpoczęliśmy z miejscowości Śnieżnik (parking 20kc), stąd czerwonym szlakiem (początkowo drogą asfaltową) weszliśmy na najwyższy szczyt Gór Łużyckich. Ponieważ znajduje się on nieopodal Tisy i Tiskich Ścian warto obie wycieczki połączyć.

BASTEI

Most Bastei jest jednym z najbardziej znanych punktów widokowych w Szwajcarii Saksońskiej i najczęściej odwiedzanym miejscem w tym regionie. Turystów przyciągają tam widoki na kurort Rathen, Łabę i jej lewy brzeg i oczywiście sama budowla piaskowcowego mostu. Wśród charakterystycznych punktów, które możemy zobaczyć z mostu znajdują się: Twierdza Königstein, zespoły skalne Lilienstein oraz Pfaffenstein. Most jest połączony z wieloma innymi punktami widokowymi. Jednym z nich są pozostałości po Zamku Neurathen, skąd zobaczyć można prawy brzeg Łaby. Schodząc szlakiem w kierunku Łaby, można również odwiedzić Amselsee - niewielkie jezioro, powstałe dzięki zaporze znajdujące się w dolinie rzecznej w kurorcie Rathen. Pewną niedogodnością jest to, że do kurortu Ratten nie można wjechać, a samochód należy zostawić na przygotowanym parkingu przed oznakowaniem parku narodowego (opłata w automacie 2,5EU) - ale pewnie dzięki temu w niewielkim Ratten można spokojnie spacerować...

Źródło: Wikipedia

DECIN

Děčín (niem. Tetschen) – miasto w północnych Czechach (kraj ustecki) nad Łabą. Miasto powstało w 1942 z połączenia leżącego na prawym brzegu Łaby Děčína (niem. Tetschen) i lewobrzeżnego miasta Podmokly (niem. Bodenbach). To ośrodek turystyczny związany z pobliskimi górami (Góry Połabskie, Tiské stěny). Znajduje się tutaj zamek (XII, XVI-XVIII w.), późnogotycki most (XV w.), barokowy kościół, secesyjna synagoga oraz zabudowa renesansowa, barokowa i klasycystyczna. Zamek Tetschen (Děčín), wraz z rozległymi dobrami pomiędzy pasmami Sudetów i Rudaw, stanowił od r. 1628 aż do r. 1945 własność arystokratycznego austriackiego rodu Thunów, z którego wywodzi się pisarka emigracyjna Maria Czapska. Przywołuje ona obraz zamku i dóbr Tetschen (który nazywa także po polsku Dzieczynem) w swojej książce "Europa w rodzinie".

TAJEMNICZY DOM

Hrensko

Naprawdę trudno nie wspomnieć o miejscu w którym zatrzymaliśmy się w Hřensku - zwanym przez miejscowych hradem czyli zamkiem lub tajemniczym domem. Budynek powstał w 1905 roku jako wytwórnia acetylenu w procesie hydrolizy karbidu (węgliku wapnia). W dawnych czasach acetyleny używano do oświetlenia i był on dystrybuowany do niektórych budynków i położonego w sąsiedztwie lokalnego kościoła. Ponieważ proces chemiczny był niebezpieczny i wymagał dużych ilości wody budynek został zlokalizowany na skalnej platformie, w naturalnym niewielkim kanionie obok strumienia. Został zbudowany z ręcznie ciosanych bloków piaskowca w stylu małego zamku. Wraz z procesem elektryfikacji produkcja gazu stała się niepotrzebna i wytwórnia popadła w ruinę. W 1960 roku państwo Czechosłowackie sprzedało obiekt prywatnemu właścicielowi. Obecny właściciel zakupił budynek w stanie ruiny w 2004 z intencją jego odbudowy w oryginalnym stylu. Jedyną dokumentacją były stare fotografie odnalezione w muzeum w Decinie z wielką pomocą jego pracowników. Dom został kompletnie odrestaurowany i obecnie jest wynajmowany turystom odwiedzającym Szwajcarię Czeską. Jest naprawdę niepowtarzalny!
Link do wynajmu domu: NOVASOL

HRENSKO

Hřensko położone jest w północnych Czechach na granicy czesko-niemieckiej, około 12 km na północ od miasta Děčín, przy ujściu rzeki Kamenice do Łaby. Leży u podnóża pasma Děčínská vrchovina, na wysokości od 115 m n.p.m. Położona jest między obszarem chronionego krajobrazu Łabskie Piaskowce (czes.: Labské pískovce) po południowej stronie, a Parkiem Narodowym Czeska Szwajcaria (czes.: České Švýcarsko) po stronie północnej. Miejscowość rozciągnięta jest wzdłuż drogi i rzeki Kamienice. Położona w ciasnym, skalnym kanionie, którego skalne ściany górują nad miejscowością na kilkadziesiąt metrów. Charakteryzuje się wąską i skupioną zabudową budynków po obu stronach rzeki i drogi, wciśniętych w skalne wnęki w pionowych ścianach wąwozu. Powierzchnia miejscowości wynosi 19,88 km², zamieszkuje w niej niewiele ponad 360 mieszkańców. Miejscowość jest końcową stacją transportu wodnego na Łabie na terenie Czech. Na prawym brzegu Łaby znajdowało się czesko-niemieckie drogowe przejście graniczne pomiędzy Schmilka a Hřensko.

Źródło: Wikipedia

Większość sklepów w Hřensku jest opanowana przez wietnamczyków - nie kupicie tutaj lokalnych pamiątek - raczej chiński plastik i alkohole...