Wiosenna wyprawa do Egiptu - dla szkodników pierwsza dalsza podróż samolotem na inny kontynent :) Oprócz plażowania nad Morzem Czerwonym zaliczyliśmy wycieczkę na pustynię oraz do Luksoru, gdzie zwiedziliśmy światynie w Karnaku, Dolinę Królów i swiatynię Hatszepsut.

E G I P T - MARZEC / KWIECIEŃ 2009

WYCIECZKA DO LUKSORU

Podczas całodziennej wycieczki do Luksoru odwiedziliśmy Świątynię w Karnaku, wytwórnię papirusu, Dolinę Królów, Świątynię Hatszpsut i kolosy Memnona.

ŚWIĄTYNIA W KARNAKU

Karnak – egip. Ipet-sut - "Najbardziej Dobrane z Miejsc" - miejscowość w Górnym Egipcie na wschodnim brzegu Nilu, 2,5 km na północ od Luksoru. W starożytności miejscowość była częścią Teb, a obecnie postrzegana jest przez wielu jako część Luksoru, jako że obie miejscowości tworzą zwarty zespół miejski.
W 1979 Karnak został wpisany na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO.
W Karnaku znajduje się zespół świątyń wzniesionych w różnym czasie, poświęconych bogom tebańskim. Centralne miejsce zajmuje największa na świecie świątynia z salą kolumnową - tzw. "Wielki Hypostyl" – Świątynia Amona-Re. Od północy przylega do niej Świątynia Montu – boga wojny, a na południe położone jest sanktuarium bogini Mut, żony Amona. Świątynie te są połączone ze sobą alejami procesyjnymi.
Do Świątyni Amona od strony Nilu do pierwszego pylonu prowadziła aleja procesyjna z 40 sfinksami o głowach barana (baran to święte zwierzę Amona). Przed każdym sfinksem, między jego łapami, ustawiono posąg faraona.
Za pierwszym pylonem znajdował się wielki dziedziniec oddzielony od sali hypostylowej drugim pylonem, przed którym ustawiono wyrzeźbione w różowym granicie posągi Ramzesa II. Przed nim znajduje się postać jego żony, sięgająca faraonowi do kolan.
Sala hypostylowa o wymiarach 102x53 m podparta jest 134 kolumnami, najwyższe o wysokości 23 m zakończone są kapitelami w kształcie rozwiniętego kwiatu papirusu. Kolumny niższe, ustawione w 14 rzędach, mają głowice o zamkniętych kwiatach papirusu. Różnica poziomów pomiędzy kolumnami pozwoliła na zamontowanie okien oświetlających wnętrze sali. Ściany i trzony kolumn ozdobiono bogatymi reliefami. Ta część świątyni została wzniesiona za czasów XIX dynastii.
Za salą hypostylową znajdują się kolejne pylony oraz starsza część świątyni, wzniesiona za czasów XVII dynastii.
W kompleksie ustawiono także obeliski przy pylonach: dwa na polecenie Hatszepsut o wysokości ponad 30 m (jeden z nich zachował się na miejscu, pozostałości drugiego można znaleźć w pobliżu świętej sadzawki) oraz cztery o wysokości 23 m na polecenie Totmesa (zachował się tylko jeden). Pylonów w sumie jest sześć, przy ostatnim znajduje się kaplica na barkę obrzędową.
Świątynia Amona połączona była długą kamienną aleją sfinksów ze świątynią Narodzin w Luksorze. Przy alei wzniesiono sześć małych kapliczek. Podczas święta Opet posąg Amona w Karnaku odwiedzał świątynię w Luksorze – był niesiony w barce kultowej wzdłuż alei, a wracał drogą wodną – Nilem. Reliefy przedstawiające to święto są umieszczone w kaplicy Hatszepsut, zbudowanej z czerwonego kwarcytu i czarnego granitu, przeznaczonej na kiosk do przechowywania barek obrzędowych.
Sama świątynia Amona-Re to zespół budowli wzniesionych w okresie Nowego Państwa i czasach późniejszych. Do kompleksu należą: świątynia Ptaha z czasów XVIII dynastii oraz wielka świątynia Amona-Re z czasów XVIII i XIX dynastii. Z okresu XX dynastii pochodzą: świątynia Ramzesa III (świątynia jubileuszu) oraz świątynia Chonsu. W XXV dynastii, za czasów króla Taharki, powstała kolumnada wzdłuż osi dziedzińca, z której zachowała się do naszych czasów tylko jedna kolumna.
Do kompleksu świątynnego należy także święta sadzawka. Przy niej za czasów Amenhotepa postawiony został pomnik wielkiego skarabeusza.
Źródło: Wikipedia

DOLINA KRÓLÓW

Dolina Królów Biban al-Muluk to część nekropoli tebańskiej, dolina położona na terenie Teb Zachodnich będąca miejscem spoczynku królów Egiptu w okresie od XVIII do XX dynastii. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca w dolinie, z dala od znanych nekropoli, był Totmes I , ostatnim - Ramzes XI.
Grobowce, w Dolinie, to wykute w skale kompleksy grobowe, składające się z ciągu licznych korytarzy i sal. Niestety, już w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego też powodu już w czasach panowania faraonów zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbezczeszczeniem. Współczesnym badaczom udało się odnaleźć tylko jeden niesplądrowany grobowiec - Tutanchamona. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe.
Sama dolina to właściwie dwie doliny położone obok siebie, zachodnia jej część zwana po prostu Dolina Zachodnią lub Doliną Małp (ar. Wadi El-Gurud, Biban El-Gurud) oraz część wschodnia, zwana Doliną Wschodnią (Biban El-Muluk). W sumie archeolodzy natrafili na 63 grobowce oraz 20 rozpoczętych i nieukończonych budowli.

Odwiedziliśmy grobowce:
Grobowiec Ramzesa IV 
KV2 - był znany w starożytności. Do komory grobowej, systemem schodów i ramp, prowadzi długi, prosty korytarz. Na ścianach korytarzy i ramp zachowały się w dobrym stanie polichromie. Pierwszy korytarz zdobiony jest scenami z Litanii Re i portretami króla przed Re. Dalsza część dekoracji to sceny z Księgi Jaskiń i Księgi Umarłych. W komorze z sarkofagiem polichromie przedstawiają sceny z Księgi Bram i Księgi Amduat, na sklepieniu umieszczono obrazy z Księgi Nieba. W bocznych komorach przedstawiono wizerunki króla i całe wyposażenie grobowe. Mumia króla jeszcze w starożytności została przeniesiona do grobowca Amenhotepa II.
Grobowiec Ramzesa V i Ramzesa VI
KV9 - w czasach rzymskich znany był jako grób Memnona, Ekspedycja Napoleońska nazwała go La Tombe de la Metampsychose. Jest to grobowiec nie ukończony. Długi korytarz prowadzi przez salę kolumnową do niedokończonej komory grobowej. Brakuje też dodatkowych pomieszczeń. Ściany korytarzy i komór zdobią polichromie ilustrujące Księgi Bram, Jaskiń, Nieba, Amduat i inne. Mumie faraonów znaleziono w grobowcu Amenhotepa II. Nie odnaleziono sarkofagów.

Źródło: Wikipedia

ŚWIĄTYNIA HATSZEPSUT

Świątynia Hatszepsut zwana "Świątynią Milionów Lat" to egipska budowla sakralna zbudowana u stóp gigantycznej ściany skalnej w Deir el Bahari (Teby) w XV w. p.n.e. przez budowniczego Senenmuta jako świątynia grobowa królowej Hatszepsut. Świątynia, w znacznej częPci wykuta w skale, składa się z trzech, ułożonych kaskadowo, połączonych ze sobą rampami tarasów, które zakończone były portykami. Rampy zdobione były sokołami. Droga do najniższego tarasu, prowadziła pomiędzy obeliskami i posągami sfinksów. Drugi taras ozdobiony był licznymi reliefami, przedstawiającymi sceny z życia królowej. Na górnym tarasie znajdował się dziedziniec z wejściami do Komór Odrodzenia Hatszepsut i jej ojca. Na środkowym tarasie z lewej strony zbudowano kaplicę Hathor, a po prawej Anubisa. Głowice w kaplicy bogini Hathor wykonane są w kształcie instrumentu sistrum (atrybut bogini Hathor) i ozdobione wizerunkiem twarzy bogini. Powyżej umieszczone są dwie kobry obramowane wolutami. Przed kolumnami trzeciego tarasu stały posągi Ozyrysa. Obecnie pozostały po niej tylko ruiny.

Rekonstrukcja świątyni wykonywana jest przez polską misję archeologiczną. Prace zostały rozpoczęte w 1961 r., w pierwszym okresie kierował nimi Kazimierz Michałowski. W 2002 r. świątynia została udostępniona zwiedzającym.

W dolinie Deir el Bahari, znajdują się także pozostałości świątyni grobowej Mentuhotepa II faraona z XI Dynastii oraz świątynia grobowa Totmesa III.

Źródło: Wikipedia

KOLOSY MEMNONA

Kolosy Memnona – posągi faraona Amenhotepa III z XVIII dynastii wysokości 15,60 m (z postumentem 17,90 m). Waga każdego kolosa to około 800 ton. Postawiono je około 1370 p.n.e. w Tebach Zachodnich. Jest to jedyna zachowana część świątyni grobowej tego faraona, zniszczonej prawdopodobnie przez trzęsienie ziemi już za panowania Merenptaha. Dalsze zniszczenia poczynione były przez obfite wylewy Nilu.
Posągi wykuto z bloków skalnych kwarcytu. Przedstawiają faraona zasiadającego na tronie. W przedniej części tronu, po bokach faraona, wyrzeźbiono dwie niewielkiej wysokości postacie kobiet. Są to żona faraona Teja i jego matka Mutemuja. Boczne ściany tronu zdobi relief złożony z dwóch bóstw obrazujących Nil. Postacie te łączą ze sobą symboliczne rośliny w tzw. znak sema taui (połączone ze sobą papirus i trzcina wokół rdzenia z tchawicy i płuc zwierzęcia) - jest to symbol ponownego zjednoczenia Egiptu. Powyżej wypisane jest imię faraona.
Jeden z posągów, po uszkodzeniu przez trzęsienie ziemi w 27 p.n.e. (są badacze, którzy uszkodzenie posągu przypisują aktom wandalizmu), wydawał dźwięki podczas wschodu słońca. Było to spowodowane ogrzewaniem się skał wyziębionych nocnym chłodem. Posąg był odwiedzany w starożytności przez Greków, wierzono bowiem, że przedstawia syna Jutrzenki Memnona, zabitego przez Achillesa, wydawane dźwięki interpretowane były jako skarga syna wznoszona do matki. "Usterka" ta została naprawiona na przełomie II i III wieku przez Septymiusza Sewera. Niestety, naprawa spowodowała jednocześnie koniec wydawania przez posąg jakichkolwiek dźwięków.
Źródło: Wikipedia

HOTEL PRIMA LIFE MAKADI

Naszą bazą był hotel Prima Life nad zatoką Makadi. Zatoka Makadi leży około 30km na południe od Hurghady. Rozległa zatoka Makadi jeszcze kilkanaście lat temu była pustynią - teraz powstał tam nadmorski kurort. W zatoce występuje bogactwo fauny i flory - wspaniałą rafę koralową można oglądać tuż przy hotelowej plaży.

 
STRONA WWW HOTELU:

http://www.primalife-egypt.com/Makadi/Makadi.html

Hotel na HolidayCheck:
http://www.holidaycheck.pl/hotel-Informacje+turystyczne_Hotel+Prima+Life+Makadi+Bay-hid_132979.html 

 WYCIECZKA ŁODZIĄ SEMISUBMARINE

Spod hotelu jedziemy małym busem na południe w kierunku Safagi do przystani w zatoce Soma. Tam musimy trochę poczekać na powrót naszej łodzi. Wsiadamy na łódź i po krótkim rejsie podczas którego obserwowaliśmy nadmorskie hotele dopływamy nad rafę. Teraz schodzimy do podwodnej części łodzi, gdzie przez wielkie okna możemy podziwiać wspaniałą rafę koralową!

 PUSTYNIA ARABSKA - JEEP SAFARI

Pustynia Arabska zwana też Pustynią Wschodnią - stanowi ona północno-wschodnią część Sahary, zajmuje obszar między Nilem a Morzem Czerwonym. Jej zachodnia część jest głównie piaszczysto-żwirowa i gruzowa, a wschodnia-kamienista. Skrajnie suchy zwrotnikowy klimat (średnia roczna suma opadów poniżej 10 mm) sprawia, że krajobraz Pustyni Arabskiej to przede wszystkim sieć suchych wadi porośniętych skąpą roślinnością kserofilną. Wadi w języku arabskim oznacza bieg wody. Wadi jest to sucha dolina na pustyni, długa (nawet do kilkuset kilometrów), kręta, o stromych zboczach i niewyrównanym dnie.

Pod hotelem wsiadamy do "jeepa" (terenowa Toyota). Jedziemy na południe w kierunku Safagi do bazy na pustyni i zaczynamy "jeep safari"! Safari w języku Suahili oznacza podróż... Droga jest asfaltowa, ale wokoło tylko piaski Pustyni Arabskiej... Po krótkiej przerwie w bazie znowu wsiadamy do "jeep-a" i tym razem wzbijając tumany piasku jedziemy przez pustynię. Wraz z nami jedzie jeszcze kilka "jeep-ów". Po szaleńczej jeździe mijając skaliste wąwozy - docieramy do wioski Beduinów. Wysiadamy, słońce piecze jak na patelni, najpierw idziemy do jednej z chat na poczęstunek - herbata i palenie sziszy. Później rozpoczynamy zwiedzanie wioski - oglądamy mielenie mąki, pieczenie chleba, oczywiście jest też obowiązkowa przejażdżka na wielbłądzie :) Trafiamy także do terrarium - są tam m.in. kobry, a nawet kameleon. Ta wioska stworzona została dla turystów, zaś Beduini - z arabskiego badawijjn - to pasterska ludność koczownicza, która zamieszkuje pustynie północnej Afryki oraz Bliskiego Wschodu. Początkowo nazwa ta oznaczała arabskie plemiona koczowników, w odróżnieniu od arabskiej ludności rolniczej, czyli fallahów. Beduini udomowili wielbłądy, co umożliwiło im podejmowanie dalekich wędrówek przez pustynie. Obecnie coraz więcej Beduinów prowadzi osiadły tryb życia i zajmuje się hodowlą owiec, kóz a w sprzyjających warunkach również koni i bydła rogatego. Dla Beduinów najważniejsza jest rodzina. Rodziny łączą się w grupy rodzin tworząc plemiona. Z wioski wracamy inną drogą do bazy, gdzie po krótkiej przerwie następują przygotowania do wyprawy quadami na pustynię. Sergiusz zostaje z mamą, a reszta rusza w trasę z której wracamy cali w piasku po prawie godzinnej jeździe. Sergiusz z mamą juz czekają w Spiderze, praktycznie od razu się przesiadamy i tym razem na pustynię w zachodzącym słońcu rusza karawana pojazdów rodem z Mad Maxa. Cały dzień na pustyni kończymy kolacją w bazie przy tańcu brzucha i zaklinaczu węży ...