Facebook - polub nas!

Znajdź skrytkę!

Polecamy

Filmy

TajlandiaWyjazd do Indochin był zorganizowany i prowadzony przez Agencję Trekingową Everest z Opola i był częścią wyprawy 'W 90 DNI DOOKOŁA ŚWIATA', która zakończyła się na przełomie stycznia i lutego 2011 roku. Odwiedziliśmy m.in. Bangkok, Ayuthayę - dawną stolicę Tajlandii i Kanchanaburi z mostem na rzece Kwai!

 

 INDOCHINY 2010 -TAJLANDIA

Flaga Tajlandii
AYUTTHAYA

Ayutthaya (pełna nazwa Phra Nakhon Si Ayutthaya) – miasto w Tajlandii, stolica prowincji Ayutthaya, położone około 80 km na północ od Bangkoku. 
Miasto powstało w roku 1351 (po zniszczeniu Lop Buri przez epidemię ospy), jego założycielem był król Rama Thibodi I. Ayutthaya szybko rozwinęła się do znaczącego miasta handlowego ze szlakami do Chin i Indii, a do XV wieku tutejsi władcy podporządkowali sobie większą część terytorium współczesnej Tajlandii. Pod koniec XVII wieku mieszkało tu ponad milion osób, co dwukrotnie przekraczało liczbę mieszkańców ówczesnego Londynu. Miasto poprzecinane było siecią kanałów, a znaczna część populacji żyła na łodziach.
XVII wiek był dla Ayutthayi okresem największego rozkwitu handlu. Zamieszkiwali tu handlarze ponad 40 narodowości, w tym Chińczycy, Portugalczycy, Holendrzy, Anglicy i Francuzi. W 1657 roku miasto odwiedził także polski misjonarz jezuicki Michał Boym. Handlowano tu ryżem, przyprawami, drewnem i skórami. Dzięki zręcznej polityce Ayutthaya zachowała niezależność od pobliskich mocarstw, aż do 1767 roku, kiedy miasto zostało zrujnowane przez wojska birmańskie. Ayutthaya przez 417 lat była stolica Tajlandii. W kolejnych wiekach splądrowane i opuszczone ruiny miasta powoli zarosły dżunglą, jednak tutejszy styl architektoniczny był później inspiracją dla budowniczych pałaców w Bangkoku.
Dzisiejsza Ayutthaya jest ważnym portem ze względu na położenie w delcie rzeki Menam, leży w regionie słynącym z rybołówstwa. Miasto jest też niewielkim, ale znaczącym ośrodkiem handlowym (w regionie tym uprawia się kukurydzę, ryż, tytoń), przemysłowym (przemysł drzewny, spożywczy, tytoniowy), a także turystycznym. Ponadto jest ośrodkiem rzemiosła artystycznego (wyroby ze srebra).

Źródło: Wikipedia

WAT PHANAN CHOENG

Na południowej stronie Ayutthaya nad rzeką Pasak znajduje się jedna z najstarszych świątyń Ayutthaya - Wat Phanan Choeng. Ogromny 19-to metrowy posąg Buddy, wokół którego zbudowano świątynię został odlany w 1324 roku.
Centralny wizerunek Buddy jest otoczony przez wiele innych drobnych postaci. Na ścianach są setki zawierających niewielkie nisze wizerunków Buddy. Każdy Budda w niszy stanowi darowiznę na rzecz świątyni.
Legenda głosi, że świątynia została zbudowana na cześć chińskiej księżniczki, która utopiła się ze względu na  niewierność króla (biorąc pod uwagę, że królowie Ayutthaya mieli wiele żon, ta historia wydaje się dość mało prawdopodobna) Sanktuarium jest nadal bardzo popularne wśród członków społeczności chińskiej.

WAT YAI CHAI-MONGKOL 

Wat Yai Chai Mongkol znajduje się w południowo wschodniej części Ayutthaya. Jest znana z bardzo dużego posągu Leżącego Buddy wewnątrz kompleksu świątyni. Została wybudowana przez króla U-thong (pierwszy władca Ayutthaya) w 1357 roku. świątynia znana jest również jako "Chao Phaya-thai", co oznacza świątynię największego patryjarchy - było to miejsce gdzie on przebywał.

 WAT CHAIWATTHANARAM

Wat Chaiwatthanaram to buddyjska świątynia, jedna z najbardziej znanych w Ayutthaya. Położona jest na zachodnim brzegu rzeki Chao Phraya, poza wyspą Ayutthaya. Została zbudowana w 1630 roku przez króla Prasatthong, na pamiątkę jego matki, zlokalizowana w miejscu jego byłego domu. Nazwa oznacza dosłownie: świątynia długiego panowania i czasów chwały. Została ona zaprojektowana w stylu khmerskim, który był popularny w tym czasie. 
Składa się ona z centralnej, wysokiej na 35 metrów wieży (prangu) oraz z czterech mniejszych wież. Cała konstrukcja ma rzut prostokątny. 
Centralna platforma jest otoczona ośmioma chedi w kształcie kapliczki, które połączone są w prostokątne Phra Rabieng w kształcie krzyża przejścia. Wzdłuż muru, odnotowano 120 siedzących posągów Buddy, prawdopodobnie były wykonane w czerni i złocie. 
Po całkowitym zniszczeniu starej stolicy Ayutthaya przez Birmę w 1767 roku, z którego Wat Chaiwatthanaram także nie zostało oszczędzone, świątynia została opuszczona. Świątynia została zniszcona przez kradzieże, sprzedaż cegły z ruin i ścięcie posągów Buddy. W 1987 roku rozpoczęto rekonstrukcję, zaś w 1992 roku świątynia została otwarta dla zwiedzających.

 WAT RATCHABURANA

Świątynia Wat Ratchburana znajduje się bezpośrednio na północ od Wat Mahathat. Jest ona w stosunkowo dobrym stanie zachowania. Został zbudowana w 1424 przez króla Borommaracha II na miejscu kremacji jego dwóch starszych braci, którzy zabili się nawzajem w walce o tron. W krypcie głównej wieży w 1957 roku, odnaleziono zbiór przedmiotów i biżuterii ze złota i odsłonięto ślady polichromii. Zbiór jest teraz udostępniony teraz w Muzeum Narodowym Chao Sam Phraya, zaś kryptę ze śladami polichromii można zwiedzać.

 WAT MAHATHAT

Najsłynniejsza świątynia w starej stolicy Syjamu - Ayutthaya nazywa się Wat Mahathat. Została zbudowana w XIV wieku. Król Borom Rachathirat I, który słynął z wojowniczego temperamentu i podbojów terytorialnych wybudował świątynię w środkowej części wyspy. Przez 400 lat była to siedziba najważniejszych mnichów buddyjskich Syjamu.
Mahathat oznacza zwierzchnictwo i opiekę dworu. Waty z taką samą nazwą znajdują się jeszcze w kilku miastach Tajlandii.
Wat Mahathat oraz cała Ayuthaya były zniszczone przez wojska birmańskie w drugiej połowie XVIII wieku. W czasie gdy Polska uległa pierwszym rozbiorom, Birmańczycy tworzyli tzw. Trzecie Imperium. Nie zdążyli jednak utworzyć z Syjamu państwa wasalnego. Ich król Alaungpaya musiał odpierać ataki Chinczykow z Yunnan. W 1769 roku armia birmańska pokonała wojska dynastii Qing i zaproponowała pokój Chińczykom. 
Birmańczycy pokonali wojska Państwa środka i zdobyli najwspanialsze miasto Azji Południowo-Wschodniej jakim była Ayutthaya. 49 lat poźniej przegrali pierwszą wojnę z Imperium Brytyjskim, a w 1886 roku stali się Brytyjską Kolonią. 
Syjam został podbity i upokorzony. Stolicę przeniesiono do Bangkoku. Tajscy władcy okazali się doskonałymi dyplomatami i w XIX wieku uchronili Syjam od kolonizacji.
Głowa Buddy wciśnięta miedzy korzenie drzewa z Wat Mahathat to najpopularniejszy obrazek z Ayutthayi.  Po okresie wojennym, kiedy Birmańczycy wywieźli całe złoto i kosztowności nastał czas XX-wiecznych szabrowników.
Poszukiwacze skarbów i zwykłe opryszki kopali w całym mieście. Reszta ruin uległa dalszej dewastacji. Główny Prang (wieża) świątyni zawalił się 110 lat temu. 
Skarby miasta musiały być niewyobrażalne. W XVII wieku Ayutthaya była bogatsza niż wszystkie miasta Niderlandow. Amsterdam i Antwerpia miały tylko po 50 tysięcy mieszkańców.
Wszystkie posągi i płaskorzeźby straciły głowy. Cenne artefakty zostały wywiezione poza Tajlandię i znalazły nowych właścicieli w Ameryce i Europie. 
W roku 1956 grupa archeologów prowadząca wykopaliska w Wat Mahathat dokopała się do tajnego, podziemnego skarbca, gdzie w nienaruszonym stanie znajdowały się złote relikwie. Skarbiec usytuowany był kilka metrów pod ziemią, bezpośrednio pod zawalonym, głównym Prangiem.

 WAT THUMMIKARAT

Świątynia Wat Thummikarat znajduje się w pobliżu pałacu królewskiego. Wcześniej znana jako ganek królewskiej świątyni. Znajduje się tam także kaplica z posągiem leżącego Buddy.

 WAT PHRA SI SANPHET

Pałac królewski był tutaj zlokalizowany od panowania króla Ramathibodi I (rok 1350) do panowania króla Phraya Sam King (rok 1448). Później król Borommatrailokanat w 1448 roku wybudował na tym obszarze świątynię. 
Po panowaniu króla Borommatrailokanat, jego syn król Ramathibodi II, zarządził budowę dwóch chedis (pagoda). W jednej z nich umieścił prochy swego ojca, w kolejnej zaś swojego brata króla Borommarachathirata III. Inny chedi został zbudowany na rozkaz króla Boromrachanophuttangkun. Podobnie służyła ona do umieszczenia prochów  króla Ramathibodi II.

 WAT PHRA RAM

Naprzeciwko Wat Phra Si Sanphet, znajduje się świątynia Wat Phra Ram, zbudowana w stylu klasycznym chedis Ayutthaya, której wysoki prang (wieża) widoczny jest z daleka. Świątynię zbudowano w 1369 roku, później została ona odrestaurowana w 1741 roku przez króla Boromakota.

Informacje praktyczne Ayutthaya - ceny (100 THB = 10zł):
Taksówka z Bangkoku do Ayutthaya: 800 THB (cena za przejazd 3 osób taksówką)
Tuk tuki na miejscu: trzeba negocjować :)
Nocleg Guesthouse "Ayutthaya": 300 THB (cena za pokój 3 os.)
Autobus z Ayuthhaya do Bangkoku: 50 THB / os.
Ceny wstępu do świątyń 11.2010:
Wat Panan Choeng 20 THB
Wat Yai Chaya Mongkol 20 THB
Wat Chaiwatthanaram 50 THB
Wat Ratchaburana 50 THB
Wat Mahathat 50 THB
Wat Thummikarat 0 THB
Wat Phra Si Sanphet 50 THB
Wat Phra Ram 50 THB

 BANGKOK

Bangkok – stolica i największe miasto Tajlandii, położone w południowej części kraju nad rzeką Menam (ok. 40 km od jej ujścia do Zatoki Tajlandzkiej). Zajmuje obszar 1531 km2. Jest 22 miastem co do liczby ludności na świecie - obecnie zespół miejski zamieszkuje ok. 10 mln mieszkańców.
Bangkok jest jednym z najszybciej rosnących i najbardziej dynamicznie rozwijających się pod względem ekonomicznym miast w południowo-wschodniej Azji. Od zakończenia II wojny światowej liczba jego mieszkańców wzrosła dziesięciokrotnie. 
Pełna nazwa Bangkoku w języku tajskim brzmi: Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit, co w prostym tłumaczeniu oznacza: miasto aniołów, wielkie miasto, wieczny klejnot, niezdobywalne miasto boga Indry, wspaniała stolica świata wspomaganego przez dziewięć pięknych skarbów, miasto szczęśliwe, obfitujące w ogromny Pałac Królewski, który przypomina niebiańskie miejsce gdzie rządzi zreinkarnowany bóg, to miasto dane przez Indrę, zbudowane przez Wisznu.
Do 1764 dzisiejsza metropolia była niewielką wioską zwaną Bang Makok (Wieś Drzewek Oliwnych). Po zniszczeniu przez wojska birmańskie w tymże roku dawnej stolicy Syjamu (obecnej Tajlandii) - Ayutthaji, zbudowano tu obóz warowny. Podczas swojej koronacji w 1782 Rama I nadał swej stolicy nazwę składającą się z 43 sylab. Przez następne lata dodano do tej nazwy jeszcze 21 sylab. Nazwa ta obecnie znajduje się w Księdze Rekordów Guinnessa jako najdłuższa nazwa geograficzna na świecie.

Źródło: Wikipedia

WIELKI PAŁAC KRÓLEWSKI

Wielki Pałac Królewski (Phra Borom Maha Ratcha Wang) – kompleks budynków w Bangkoku. Służył jako oficjalna rezydencja króla Tajlandii od XVIII wieku do połowy XX wieku. Po śmierci króla Anandy Mahidola w Wielkim Pałacu w 1946, król Bhumibol Adulyadej zmienił królewską siedzibę na pałac Chitralada.
Budowa Wielkiego Pałacu rozpoczęła się w roku 1782, gdy u władzy był Rama I.
Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam stanowiącej naturalną granicę kompleksu. Z pozostałych stron teren Wielkiego Pałacu ogrodzony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Teren kompleksu zajmuje powierzchnię 218.400m2.
Jedną z części Wielkiego Pałacu Królewskiego jest Wat Phra Kaew, Wat Phra Keo (świątynia Szmaragdowego Buddy). Została wybudowana w 1902 r. Mieści wiele posągów Buddy ze złota, srebra i kamienia, nad wszystkim góruje szmaragdowy Budda na złotym cokole z baldachimem o pięciu parasolach oraz naturalnej wielkości Budda z lanego złota, ważący 75 kg, rzeźbiony i zdobiony drogimi kamieniami. Posadzka świątyni pokryta jest w całości płytkami ze srebra, ściany zaś interesującymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Buddy.
Źródło: Wikipedia
{

REJS KHLONGAMI BANGKOKU 

Bangkok często nazywany jest "Wenecją Wschodu" ze względu na ogromną ilość kanałów (khlongów), które do dnia dzisiejszego przecinają miasto. Szczególnie dużo kanałów zachowało się na prawym brzegu rzeki Chao Phraya, w dzielnicy Thonburi. Do dzisiaj dominują tu drewniane domki zbudowane na palach. Pierwsze domy stawiane były bezpośrednio przy brzegu rzeki, a następne przy tworzonych na bieżąco kanałach. Mieszkańcy poruszali się po nich małymi łodziami, i nawet targi były „pływające”. Można także odwiedzić muzeum barek królewskich.

Źródło: www.etajlandia.pl

 KHAOSAN ROAD

Ulica Khaosan to kawałek Bangkoku, w którym Tajowie czują się jak turyści. Wiele lat temu, kiedy Tajlandia i Azja Południowo-Wschodnia nie były miejscami odwiedzanymi przez rzesze turystów z całego świata, to właśnie tutaj otwarto pierwsze hoteliki (pensjonaty), lub po angielsku „guesthouse”) dla odważnych młodych ludzi, którzy zapragnęli na własną rękę zobaczyć ten kawałek świata i przeżyć przygodę swojego życia. Wiele się od tego czasu zmieniło, ale Khaosan nadal jest jednym z najpopularniejszych miejsc w Bangkoku. Obecnie nie jest to już nawet tylko jedna ulica, ale wręcz mini-dzielnica wypełniona tanimi guesthousami, restauracjami z zachodnim jedzeniem i straganami, na których można kupić wszystko czego może zapragnąć podróżujący niezależnie człowiek. Jest tu też wiele barów, kilka dyskotek, a także setki miniaturowych agencji podróży, gdzie można kupić tanie bilety do najpopularniejszych wśród młodych turystów miejsc Tajlandii: Chang Mai, Ko Pangan, Puket... Wyruszają też stąd autobusy do innych krajów regionu, takich jak Kambodża czy Laos. Khaosan warto odwiedzić, nawet jeśli nie szukamy tanich biletów, ale tylko po to, żeby zobaczyć fascynującą symbiozę między młodymi ludźmi wszystkich chyba narodowości na świecie i Tajów, którzy robią co mogą, żeby skorzystać z okazji i zarobić.
Źródło: www.etajlandia.pl

 WAT PHO

Wat Pho (Świątynia Leżącego Buddy) znajduje się niedaleko kompleksu Wielkiego Pałacu. Jest to największa świątynia Bangkoku (powierzchnia: 80.000m2) - jest słynna z 46-metrowego posągu leżącego Buddy, który znajduje się wewnątrz. Stopy posągu mają po 3 metry wysokości i są pięknie udekorowane masą perłową.
Źródło: www.etajlandia.pl

WAT ARUN 

Świątynia Wat Arun bywa określana symbolem Bangkoku. Położona jest na prawym (zachodnim) brzegu rzeki Menam. Do tej przepięknej budowli łatwo można dostać się łodzią ekspresową lub promem – już sam przejazd daje niezapomniane wrażenia. 
Nazwa „Wat Arun”, wywodzi się od imienia hinduskiego bóstwa świtu – Aruny. Samo słówko "wat" oznacza kompleks świątyni-klasztoru, z kilkoma typowymi elementami, wspólnymi dla wielu religijnych budowli buddyjskich. Budowla składa się z jednego głównego prangu (smukła wieża typowa dla architektury Khmerów, o fallicznym kształcie, z eliptyczną kopułą) o wysokości 104 metrów, oraz czterech mniejszych wież, których wysokość wynosi od 80 do 85 metrów. Ściany świątyni udekorowane są tłuczoną porcelaną, pochodzącą z Chin, która używana była jako balast w łodziach krążących między Chinami a Tajlandią. Tym samym materiałem pokryte są chińskie posągi, stojące wokół Wat Arun. Podstawę prangu zdobią cztery posągi boga Indry i jego słonia.
Wejścia do Wat Arun strzegą dwaj strażnicy – giganci, także na dziedzińcu wokół świątyni stoi wiele rzeźb o charakterze religijnym. Przez kilka lat właśnie tutaj przechowywany był słynny posąg Szmaragdowego Buddy – największa świętość buddystów. Po wybudowaniu świątyni Wat Phra Kaew (świątynia Szmaragdowego Buddy) został tam przeniesiony.
Świątynia Wat Arun powstała w czasach królestwa Ayutthaya (lata 1350-1767), jako Wat Makok. Później, kiedy stolicę państwa przeniesiono do Thonburi, nosiła nazwę Wat Chaeng. W czasach panowania króla Ramy II, który rozpoczął przebudowę świątyni, nazwano ją Wat Arunratchatharam, zaś za króla Ramy IV, który przebudowę skończył – Wat Arunratchawararam. Obecna nazwa jest skrótem tej ostatniej. Każdy przyzna, że łatwiej zapamiętać „Wat Arun”, niż wersję oficjalną, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy świątynia odwiedzana jest przez tysiące turystów z całego świata.

Źródło:

 WAT TRAIMIT WITTAYARAM - ZŁOTY BUDDA

Świątynia Złotego Buddy leży na terenie Chinatown w Bangkoku. W niej znajduje się największy na świecie posąg Buddy, wykonany ze szczerego złota.
Figura waży 5,5 tony i ma ponad 3 m wysokości. To wspaniałe dzieło sztuki może poszczycić się niezwykle bogatą historią, którą poznamy z broszurek, wręczanych zwiedzającym tuż przy wejściu.
Posąg, z którego słynie Wat Traimit, powstał w XIII w. i jest wspaniałym przykładem stylu Sukhothai. Styl ten wyodrębnił się w sztuce wówczas, gdy miasto Sukhothai było stolicą Tajlandii (lata 1400-1550). Statua wykonana z czystego złota jest wartościowym zabytkiem Tajlandii i skarbem wszystkich buddystów. Figura Złotego Buddy zachowała się niemal w idealnym stanie, być może dlatego, że przez pewien okres czasu była przykryta wapienno-cementową zaprawą, kryjącą świetność posągu przed miejscowymi złodziejami i agresorami z zewnątrz. Nikt nie wiedział, co kryje się pod warstwą szarej zaprawy i jaką rzeczywistą wartość przedstawia ów posąg.
W 1955 r. pojawił się pomysł przeniesienia statuy do świątyni Wat Traimit. Podczas przygotowań do przesunięcia ciężkiego posagu, cementowa powłoka pękła i ukazała jego prawdziwy wygląd. Ponieważ statua była zbyt duża, by zmieścić się w świątyni, tymczasowo ustawiono ją z przodu budynku, a następnie dobudowano specjalne, bogato zdobione pomieszczenie. Fragmenty cementowej powłoki rzeźby zawieszono w przedniej części świątyni na pamiątkę.
Pomimo wielkiej wartości jaką przedstawia posąg stoi on w pomieszczeniu z oknami bez krat i nie pilnują go żadni strażnicy. Być może wynika to z faktu, że rzeźba jest duża i ciężka, ale można tłumaczyć to także specyficzną mentalnością Tajów i ich stosunkiem do wiary i jej symboli.

Źródło:
 

 DAMNOEN SAUDAK - PŁYWAJĄCY TARG

Damnoen Saduak znajduje się w prowincji Ratchaburi - około 100km od Bangkoku. W 1866 r. król Rama IV (a propos każdy król tajski po koronacji przybiera imię Ramy) nakazał wykopać tu kanał Damnoenssaduak, który połączył dwie rzeki, Taachin i Maklong. Miało to ułatwić wieśniakom transport i sprzedaż zbóż, owoców i warzyw. No i powstał tu bardzo specyficzny targ na wodzie. Damnoen Saduak rozłożył się po obydwu stronach głównego kanału i przy jego niezliczonych odnogach. Na pływającym targu towary i pieniądze przechodzą z łódki na łódkę. Turyści wynajmują kilkuosobowe łodzie. Na takiej łódce mieści się mniej więcej od jednej do sześciu osób plus tajski sternik. Można tu nabyć owoce , warzywa, odzież, pamiątki oraz popróbować dań kuchni tajskiej. Drewniane czółna wypełnione po brzegi kolorowymi owocami, warzywami i pięknymi kwiatami, sprzedawczynie w tradycyjnych strojach i dużych, słomkowych kapeluszach, wszystko odbywa się w atmosferze gwaru, tłumnie przybywających tu turystów i licznie przepływających łodzi. Floating Market w Damnoen Saduak mimo dużej komercji jest to miejsce warte zobaczenia i istniejące niczym skansen jest pamiątką przypominającą inne takie targi w niedalekiej przeszłości Bangkoku.

Informacje praktyczne Bangkok - ceny (100 THB = 10zł):
Taksówka z Bangkoku do Damnoen Saduak: 800 THB (cena za przejazd 3 osób taksówką)
Tuk tuki na miejscu: trzeba negocjować :)
Nocleg hotel Khaosan Palace: 800 THB (cena za pokój 2 os.)
Nocleg Guesthouse "Budget" Khaosan Road: 450 THB (cena za pokój 3 os.)
Rejs po khlongach Bangkoku: 200 THB (cena za osobę)
Bilet kolejowy Bangkok - Aranyaprathet: 48 THB
Ceny wstępu do świątyń 11.2010:
Wielki Pałac Królewski  350 THB
Wat Pho  50 THB
Wat Arun  50 THB
Wat Traimit Wittayaram  140 THB (40 THB Budda +100 THB wystawa Chinatown)

 ARANYAPRATHET

Aranyaprathet jest jednym z najpopularniejszych przejść granicznych między Tajlandią i Kambodżą. Po drugiej stronie granicy znajduje się miasteczko Poipet. Do Aranyaprathet dojechaliśmy koleją z Bangkoku, zaś na granicę Kambodży dostaliśmy się lokalnym transportem.

Informacje praktyczne Aranyaprathet - ceny (100 THB = 10zł):
Nocleg hotel Aran Garden: 150 THB (cena za pokój 2 os.)
Transport na granicę z Kambodżą: 15 THB (cena za osobę)

 KANCHANABURI

Kanchanaburi jest średniej wielkości miastem, słynnym z Mostu na rzece Kwai, zbudowanego w 1942 roku przez amerykańskich i brytyjskich jeńców wojennych w japońskiej niewoli. Znajdują się tu także dwa muzea upamiętniające wydarzenia z tamtych czasów, pomnik oraz cmentarze wojenne.
Poza mostem, który można przejść na piechotę, lub przejechać pociągiem, muzeami i cmentarzami, okolica obfituje jeszcze w inne atrakcje, które sprawiają, że Kanchanaburi jest jednym z popularnieszych i najchętniej odwiedzanych miejsc w Tajlandii.
W mieście nie brakuje świątyń, co najmniej kilka z nich jest wartych uwagi.
Niecałe 40 kilometrów za miastem znajduje się Tiger Temple, świątynia, w której mnisi buddyjscy opiekują się zwierzętami, w szczególności tygrysami, które można obserwować z bardzo bliska, a za dodatkową opłatą można sobie z nimi zrobić zdjęcie.
W dżungli ukrytych jest kilka efektownych jaskiń oraz wodospadów, w tym Erawan Falls, jeden z najpiękniejszych w Azji, w którego turkusowej wodzie można się wykąpać.
Można odwiedzić także parki histryczne, parki przyrodnicze, oraz wioskę plemienia Karen, do której można dojechać na grzbiecie słonia.

 MOST NA RZECE KWAI

Dzieje budowy "kolei śmierci" zainspirowały byłego jeńca Francuza Pierre'a Boulle do napisania powiesci "Most na rzece Kwai". Na jej podstawie David Lean nakrecil w 1957 roku film, który tak naprawdę sprawił, iż most w Kanchanaburi jest tak licznie odwiedzany przez turystów. Powtarzająca się w filmie Davida Leana „Most na rzece Kwai” gwizdana melodia raźnego marsza kontrastuje brutalnie z przedstawianym na ekranie dramatem.
Kanwa tego dramatu jest nie tylko autentyczna, ale w swej realności nawet tragiczniejsza, niż to przedstawili autorzy filmu. W połowie 1943 roku japońskie konwoje morskie płynące do Birmy (mającej być odskocznią do opanowania Indii) ponoszą coraz większe straty, nękane przez lotnictwo i okręty podwodne aliantów. W kwaterze głównej cesarskiej armii zapada więc decyzja przebicia alternatywnego, bezpieczniejszego szlaku kolejowego z Tajlandii do granicy birmańskiej.
Do budowy kolei ściągnięto przeszło 60 tysięcy jeńców alianckich wziętych do niewoli podczas walk w Azji i na Pacyfiku. Byli to głównie Brytyjczycy, następnie Holendrzy, Australijczycy, Amerykanie oraz ponad ćwierć miliona robotników azjatyckich różnych narodowości. 
Pracowały jednocześnie dwie brygady, jedna od strony Birmy, druga w Tajlandii. Bezlitośnie poganiane, przedzierały się przez malaryczną, zalewaną ciągłymi deszczami dżunglę, w warunkach, które wyniszczały jeńców piorunująco. Padali jak muchy z morderczego wysiłku, niedożywienia i chorób, nieludzko traktowani przez Japończyków. Paradoksalnie – ginęli także z rąk swoich, w wyniku bombardowań Anglików i Amerykanów, bo Japończycy obozy jenieckie lokowali rozmyślnie obok lotnisk, składów paliwa lub amunicji i stanowisk baterii przeciwlotniczych. Nie pozwalali też oznaczać szpitali czerwonym krzyżem. Podczas jednego z alianckich nalotów we wrześniu 1944 zginęło stu jeńców, ponad 300 odniosło rany. Kiedy obie grupy robocze połączyły tor na granicznej Przełęczy Trzech Pagód, zapłaciło już za to życiem sto kilkanaście tysięcy ludzi. Na każdy z 415 km toru przypadło 280 grobów; padł co czwarty z alianckich jeńców.
Wycieczkę z Bangkoku nad rzekę Kwai i z powrotem można odbyć w jeden dzień, to nieco ponad 120 km. Pociągiem jest się na miejscu w 2,5 godziny, autobusem rejsowym jeszcze szybciej. 
Mostów na rzece Kwai było właściwie trzy. Dwa pierwsze, prowizoryczne, z drewna, mniej więcej takie, jaki na filmie wznoszą jeńcy pod kierunkiem pułkownika Nicholsona (gra go Alec Guinness). Z wody wystają resztki jednego z nich, na miejscu drugiego o sto metrów dalej, stoi most żelazny. Japończycy sprowadzili go w częściach z Jawy i złożyli ponownie rękami jeńców. Wszystkie trzy mosty były po kolei niszczone – bądź przez lotników amerykańskich startujących z bazy na południu Chin, bądź brytyjskich z Cejlonu. Nawiasem mówiąc, to na Cejlonie właśnie, a nie w Tajlandii, kręcony był film Leana, w zupełnie innej scenerii. Po wojnie trzy zwalone do wody przęsła żelaznego mostu (latem 1945) podnieśli w ramach reparacji Japończycy.
Kilka kilometrów od mostu jest wioseczka o nazwie Chung Kai, dokąd chętni mogą dopłynąć łodzią. Jest tam zbudowany przez jeńców kościółek i cmentarz, na którym leży 1700 Anglików i Holendrów.

ŚWIĄTYNIA TYGRYSÓW

Jednym z najbardziej znanych miejsc ochrony tygrysów jest założona w 1994 Świątynia Tygrysów Wat Pa Luangta Bua Yanasampanno Forest Monastery – buddyjski klasztor położony w Prowincji Kanchanaburi (zachodnia Tajlandia). Mnisi z klasztoru opiekują się tygrysimi sierotami przyniesionymi przez okolicznych wieśniaków. Pierwszy tygrys trafił do świątyni w 1999 roku. Tygrysy wychowane wśród ludzi są na wpół oswojone i akceptują mnichów jako członków swojej społeczności. Od czasu rozpoczęcia działalności świątyni nie zanotowano żadnego ataku wielkiego kota na człowieka. Obecnie w klasztorze żyje kilkanaście tygrysów i wiele innych zwierząt, takich ja pawie, krowy czy jelenie. Świątynia jest otwarta dla turystów. Obecnie budowany jest jednak teren, na którym młode tygrysy będą rosnąć przy minimalnym kontakcie z ludźmi. Dzięki temu tygrysy z nowego pokolenia będzie można przywrócić naturze.
Generalnie Świątynia Tygrysów to jest świetnie zorganizowany i nakręcony biznes - bilet wstępu kosztuje 500 batów, a „specjalne” zdjęcie z tygrysem aż 1000. Nie znaczy to jednak, że nie warto odwiedzić tego miejsca...

WODOSPAD ERAWAN

Park Narodowy Erawan, znajdujący się na obszarze prowincji Kanchanaburi, założono w 1975 r. Jego powierzchnia wynosi ok. 550 km2. Główną atrakcją parku są 7-poziomowe Wodospady Erawan, których tajemnicza nazwa wywodzi się z mitologii hinduskiej i oznacza trójgłowego białego słonia (postać tę przywodzi na myśl najwyższy poziom wodospadu).
Wodospady Erawan uznawane są za najpiękniejsze na terenie Tajlandii, z pewnością z tego właśnie powodu są także jednym z najczęściej fotografowanych miejsc w kraju. Malownicze kaskady zwiedzać można spacerując, wspinając się na okoliczne skałki i brnąc przez gęsty las. Warto także pamiętać, iż baseny, w których gromadzi się woda na poszczególnych poziomach wodospadu, są świetnym miejscem do pływania (mimo, iż jest to Park Narodowy nie jest to zabronione).
Równie zachwycające są znajdujące się w granicach parku, wapienne wzgórza Tham Phrao Tai. Wznoszą się one na wysokość od 165 do 996 m n.p.m. Wiele przepięknych rzek prowincji ma swoje źródła właśnie wśród tych wzgórz.

Źródło:

WODOSPAD SAI YOK 

Sai Yok Noi to wodospad w pobliżu miasteczka Nam Tok. Jest jedna z najbardziej popularnych atrakcji Parku Narodowego Sai Yok. Leży obok drogi krajowej - jest tu łatwy dojazd z Kanchalaburi ok. 60km. Obok wodospadu obok odcinka torów osławionej kolejowej drogi śmierci jest małe buddyjskie sanktuarium. Okolice Sai Yok Noi najwyraźniej stanowią bardzo popularny teren piknikowy dla tajów i atrakcję dla turystów. Powyżej wodospadu około 2km idąc obok źródeł znajduje się udostępniona do eksploracji z przewodnikiem jaskinia Wang Bah darn.

JASKINIA WANG BAH DARN

Powyżej wodospadu około 2km idąc obok źródeł znajduje się udostępniona do eksploracji z przewodnikiem jaskinia Wang Bah darn. Należy wnieść opłatę, która przeznaczona jest podobno na paliwo do lampy :) Wąskie i strome wejście do jaskini kryje olbrzymiej wielkości sale i przepiękne formy skalne. Jaskinia nie jest oświetlona, trzeba mieć latarki, gdyż nie ma żadnego światła po za lampą przewodnika.

Informacje praktyczne Kanchalaburi - ceny (100 THB = 10zł):
Autobus z Bangkoku do Kanchalaburi: 100 THB
Tuk tuki na miejscu: średnio 20 THB/os. - riksza rowerowa 10 THB/os.
Nocleg Guesthouse Bluestar: 650 THB (cena za domek 3 os.)
Autobus z Kanchalaburi do Erawan: 50 THB
Autobus z Kanchalaburi do Sai Yok: 50 THB
Bilet kolejowy Sai Yok - Kanchalaburi: 120 THB/ os. (ale od nas kasy nie wzięli...)
Bus Guestgouse Bluestar - Bangkok Khao San: 150 THB/os.
Ceny wstępu 11.2010:
Światynia Tygrysów: 500 THB/os. + 130 THB/os. transport
Wodospady Erawan: 200 THB/os.
Wodospad Sai Yok Noi: bez opłat
Wstęp do jaskini Wang Bah darn: 50 THB/os.

 Portal abctajlandia.pl - kompedium niezbędnych i aktualnych informacji o Tajlandii:

POLECANE ARTYKUŁY:

Kambodża