Wiosenna wyprawa do Turcji w poszukiwaniu ciepła, które omija polskie wybrzeże (przy wyjeździe temperatura +7 stopni) - dla szkodników była to pierwsza podróż na kontynent azjatycki. Oprócz plażowania nad Morzem Śródziemnym i "basenowania" byliśmy na wycieczce do Pamukkale oraz odwiedziliśmy jaskinię Dim i kanion Sapadere nieopodal Alanyi. Oczywiście pojechaliśmy także do pobliskiej Alanyi.
T U R C J A - MAJ 2012
PAMUKKALE I HIERAPOLIS
Pamukkale - turecka miejscowość położona w dolinie Cürüksu (w starożytności zwanej Doliną Lycos), około 18 km od Denizli. Pamuk to po turecku bawełna, a kale znaczy twierdza lub zamek. Słynie z wapiennych osadów powstałych na zboczu góry Cökelez. Pamukkale jest nadzwyczajnym cudem natury, powstałym na skutek działania wód wapiennych, wypływających z licznych w tej okolicy źródeł. Z bawełną łączy ten cud natury wygląd, przypominający z oddali kłębuszki bawełniane na krzaczkach oraz fakt, że w okolicach Denizli znajdują się tereny uprawne bawełny.Wypływająca z gorących źródeł woda, bogata w związki wapnia i dwutlenek węgla, ochładzając się na powierzchni, wytrąca węglan wapnia, którego osady układają się w nacieki i stalaktyty. Na zboczu góry, wykorzystując nierówności terenu, powstają progi, półkoliste i eliptyczne baseny wody termalnej, ukształtowane w formie tarasów, oddzielone od siebie obłymi zaporami, po których spływa woda. Proces ten trwa nieprzerwanie od około 14 tysięcy lat. Twory te w czasach rzymskich nazywane zostały trawertynami. Władze tureckie objęły teren ochroną tworząc w tym miejscu Park Narodowy, który objęło swoim patronatem UNESCO, wpisując go na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego. Park Narodowy utworzono w celu ochrony trawertynów. Pobudowane w górnej części zbocza hotele przyczyniły się do stopniowego wysychania źródeł wody termalnej i postępującej degradacji środowiska. W związku z tym władze tureckie nakazały zamknięcie hoteli a następnie ich rozebranie. W 1997 została zamknięta trasa prowadząca przez naturalne tarasy. Dla turystów udostępniona jest część południowa, wzdłuż wybudowanego przez ludzi wąskiego kanału, którym płynie woda termalna napełniając utworzone sztucznie baseny. Wejście na trawertyny, z uwagi na ochronę osadów, jest możliwe tylko po zdjęciu obuwia. Zawartość wapnia w spływającej wodzie jest tak wysoka, że może pokryć osadem grubości 1 mm powierzchnię około 4,9 km2 rocznie. Betonowe zapory tworzące sztuczne baseny są już dokładnie przykryte tym osadem. Przepływ wody (ilość i miejsce płynięcia) jest regulowany przez pracowników parku tak, aby równomiernie zasilać naturalne i sztuczne baseny. Tuż przy wapiennych tarasach zwanych trawertynami położone są ruiny starożytnego uzdrowiska Hierapolis, do którego starożytni Rzymianie, a następnie Bizantyjczycy przybywali, aby podratować zdrowie. Hierapolis zostało zbudowane w miejscu, gdzie już znacznie wcześniej istniało osadnictwo a zamieszkujące tu ludy oddawały cześć bogini – matce ziemi. Około 500 r. p.n.e. znajdowało się tu miasto zwane Cydrara. Lecznicze źródła przyciągały mieszkańców a występujące na tym terenie trzęsienia ziemi niszczyły ich domy i świątynie. W 133 r. p.n.e., po śmierci ostatniego króla Pergamonu, Hierapolis przeszło pod panowanie Rzymian. W 17 r. p.n.e. silne trzęsienie ziemi zniszczyło całe miasto. Odbudowane już jako miasto rzymskie ponownie zostało zniszczone przez silny wstrząs w 60 r., za panowania Nerona. Swój złoty okres przeżyło podczas sprawowania władzy przez Septymiusza Sewera i Karakallę. Po podziale Cesarstwa rzymskiego w 395 r. przeszło pod panowanie Bizancjum. Za panowania Konstantyna Wielkiego było stolicą Frygii i ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa. W tym czasie miasto otoczono murem obronnym. Czas wojny Bizancjum z Seldżukami (XI wiek) oraz późniejsza ekspansja osadników na terenie Anatolii przyczyniła się do stopniowego upadku miasta. Rok 1354 to kres jego historii. Silne trzęsienie ziemi ponownie zniszczyło miasto a jego mieszkańcy opuścili je na zawsze. Badania ruin Hierapolis zostały zapoczątkowane w 1887 r. przez Carla Humanna, odkrywcę pergameńskiego ołtarza. Wyniki swoich prac opublikował w książce Alterturmer von Hierapolos w 1898 r. Od 1957 badania podjął zespół kierowany przez Paolo Verzone, który w 1973 zapoczątkował odbudowę miasta. Odnalezione przez włoski zespół zabytki, pochodzące przede wszystkim z okresu rzymskiego i wczesnochrześcijańskiego, są eksponowane w Muzeum Hierapolis. W 1988 Hierapolis wraz z Pamukkale zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Prowadzone badania archeologiczne ujawniły zarysy miasta zbudowanego początkowo na planie prostokąta o wymiarach 1000 x 800 m. Miasto na dwie części dzieliła ulica szerokości 13,5 m, wzdłuż której zbudowano portyk. W czasach panowania Nerona obszar miasta został powiększony o dwa kolejne kwartały. Z tego okresu pochodzi też system kanalizacyjny. Wiele z budowli zniszczonych podczas trzęsienia ziemi w 60 r. zostało odbudowanych w okresie późniejszym. W okresie wczesnochrześcijańskim niektóre z nich zostały zamienione na kościoły. Święta sadzawka, nazywana niekedy Basenem Kleopatry to basen z wodą termalną w Motelu Pamukkale, jedynym hotelu pozostawionym na terenie Hierapolis (inne hotele zostały wyburzone, po utworzeniu na tym terenie Parku Narodowego). Święta sadzawka znajduje się pomiędzy budynkiem Wielkich Łaźni a Nimfeum. Woda z gorących źródeł, o wysokiej zawartości związków mineralnych ma podobno właściwości odmładzające. W basenie, w krystalicznie czystej wodzie, zatopione są antyczne kolumny, które są dodatkową atrakcją tego miejsca.
Źródło: Wikipedia, turcjawsandalach.pl
HIERAPOLIS
PAMUKKALE
BASEN KLEOPATRY
HOTEL EFTALIA AQIA RESORT
Naszą bazą był hotel Eftalia Aqua Resort nieopodal miejscowości Konakli ok. 17 km od Alanyi. Większośc naszego czasu absorbował hotelowy aqua park, także, że nad morzem byliśmy zaledwie kilka razy... Hotel możemy polecić, ale ktoś kto nie przepada za dużą ilością ludzi spokoju tu nie znajdzie... W Alanyi oprócz spaceru wybraliśmy się oczywiście na plażę Kleopatry!
Hotel na HolidayCheck:
http://www.holidaycheck.pl/hotel-Informacje+turystyczne_Hotel+Eftalia+Aqua+Resort-hid_290535.html
ALANYA
JASKINIA DIM
Jaskinia Dim – oddalona o 12 km na wschód od miasta Alanya. Zlokalizowana jest na zboczu Góry Cebel-i Reis (wysokość 1649 m n.p.m.), należącej do Gór Taurus. Wejście do jaskini położone jest na wysokości 232 m n.p.m. Jaskinia ta jest drugą co do wielkości w Turcji jaskinią otwartą dla zwiedzających. Ma ona najprawdopodobniej około miliona lat. Składa się z dwóch oddzielnych części, jedna ciągnie się 50 m, a druga 360 m w głąb. Okalana stalaktytami i stalagmitami grota na swym dnie posiada niewielkie jeziorko. Jaskinia odkryta została przez speleologów w 1986 roku, a dla turystów udostępniono ją w 1998 roku. Wnętrze jaskini charakteryzuje się stałą temperaturą w ciągu roku, wynoszącą 18-19 °C, oraz wilgotnością około 90%.
Źródło: Wikipedia
SAPADERE KANION
Kanion Sapadere oraz położona nieopodal wioska Sapadere są oddalone około 40 km na północny wschód od Alanyi. Za miejscowością Demirtas jazda do kanionu odbywa się górska drogą - my poruszaliśmy sie jeepem. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy sie w wiosce Sapadere gdzie obejrzeliśmy tradycyjny turecki dom, dawna manufakturę dywanów, a także meczet.
Kanion Sapadere - zdjęcie satelitarne
POLECANE ARTYKUŁY: