Agra to jedna z największych atrakcji turystycznych Indii - oprócz słynnego Taj Mahal, zwanego także świątynią miłości znajduje się tu jeszcze inny obiekt z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO - to Czerwony Fort. Był on głównym ośrodkiem władzy imperium Wielkich Mongołów, aż do połowy XVII wieku gdy Agra była jego stolicą... Zapraszamy do chyba najbardziej rozpoznawalnego miejsca w Indiach :)

Agra została założona na przełomie V i VI wieku. W 1501 roku Sikandar Lodi – władca sułtanatu delhijskiego utworzył tutaj nową stolicę swojego państwa. Ale w 1526 w bitwie pod Panipatem wojska sułtanatu delhijskiego zostały rozgromione przez najeźdźców z Azji Środkowej, a ich władca – Babur, założyciel muzułmańskiej dynastii Wielkich Mogołów także ustanowił w Agrze stolicę swojego państwa, które powstało na podbitych terenach północnych Indii. Najwybitniejszy władca z dynastii Wielkich Mogołów - Akbar, który rządził w latach 1556-1605, rozpoczął w Agrze w 1565 roku budowę fortu i uczynił go siedzibą władzy państwa Wielkich Mongołów, a tym samym Agrę najważniejszym miastem swojego imperium. Liczbę ludności miasta nazwanego dla uczczenia władcy Akbarabad na początku XVII w. szacowano na 750 tysięcy. Była to więc jedna z największych metropolii ówczesnego świata (w tym czasie Paryż liczył ok. 500 tys. mieszkańców). Z fortem sąsiadowała dzielnica rzemiosł i bazarów Kinari Bazaae, dokąd sprowadzano towary także z Persji i Chin. Oprócz meczetów funkcjonowały świątynie hinduskie, buddyjskie, wyznawców dżinizmu, zoroastrian, a także prowadzony przez Jezuitów kościół katolicki. Dzieło Akbara kontynuowali Dżahangir i Szahdżahan, ale po przeniesieniu w 1658 stolicy do Delhi przez Aurangzeba Agra powoli zaczęła tracić znaczenie, pozostając jednak ważnym ośrodkiem kulturalnym i gospodarczym. W 1803 roku Agra została zdobyta przez Brytyjczyków z Kompanii Wschodnioindyjskiej. W latach 1833-68 została stolicą prowincji północno-zachodnich. Kilka lat po powstaniu sipajów, czyli pierwszej indyjskiej wojnie o niepodległość w 1857 roku utraciła tę funkcję na rzecz Allahabadu.
Dzisiejsza Agra jest ważnym ośrodkiem przemysłu, funkcjonuje tu założony w 1927 uniwersytet, oraz 6 innych szkół wyższych. Ale przede wszystkim to jedno z największych w Indiach centrów turystycznych – to tutaj znajduje się jeden z siedmiu cudów świata – Taj Mahal… Zapraszamy na wycieczkę po zabytkach Agry :)

CZERWONY FORT

Czerwony Fort był ośrodkiem władzy państwa Wielkich Mogołów od czasów Akbara. Rozpoczęta w 1565 budowa trwała 8 lat, a prace ostatecznie ukończono w 1573 roku Jak zanotował nadworny historyk Akbara - Abdul Faza, w granicach fortu miało stanąć 500 kamiennych budynków. Masywne, zwieńczone blankami podwójne mury z czerwonego piaskowca wznosiły się na wysokość ponad 20 m i miały obwód około 2,5 km. Całość była dodatkowo chroniona fosą. Droga do Czerwonego Fortu prowadziła przez monumentalną bramę Amar Singh, która służyła też jako miejsce kaźni - podobno za czasów Akbara zrzucano z niej skazanych na śmierć dostojników. Do wewnętrznej części fortu prowadzi kolejna brama, nad którą góruje dwupiętrowa, ośmioboczna Wieża Jaśminowa, kryta złoconą kopułą. W pobliżu tej wieży mieściły się najważniejsze pawilony cesarskiej rezydencji - Sala Audiencji Publicznych, gdzie cesarz przyjmował sprawozdania urzędników i rozpatrywał sprawy państwowe oraz Sala Audiencji Prywatnych, gdzie przyjmował dyplomatów i najważniejszych dygnitarzy. To właśnie tam stał symbol władzy cesarskiej – słynny Pawi Tron, wywieziony później przez Aurangzeba do nowej stolicy w Delhi. Początkowo Czerwony Fort pełnił funkcje militarne, wkrótce zaczęły przeważać jednak względy rezydencjonalne i zaczęto budować pałace dla potrzeb rodziny cesarskiej. W sposób szczególny w rozwoju Czerwonego Fortu zapisał się wnuk Akbara, Szahdżahan, który wybudował dodatkowe pałace i meczety wewnątrz murów, używając do tego białego marmuru inkrustowanego drogimi kamieniami. Aby zrobić miejsce dla nowych budowli, po prostu wyburzył część poprzednich budynków. Historia pamięta go jednak jako budowniczego sławnego mauzoleum Taj Mahal, przeznaczonego dla jego przedwcześnie zmarłej żony Mumtaz Mahal. Legenda mówi, że nosił się z zamiarem wybudowania po drugiej stronie rzeki Jamuny naprzeciw białego Taj Mahal jego kopii z czarnego marmuru z przeznaczeniem na mauzoleum dla siebie. Ale kiedy jego syn Aurangzeb miał się o tym dowiedzieć, przerażony że nowa inwestycja doprowadzi do ruiny finanse królestwa, uwięził Szahdżahana w Czerwonym Forcie, gdzie ten po ośmiu latach niewoli zmarł w 1666 roku... Po śmierci Szahdżahana Aurangzeb nakazał pochować go obok jego ukochanej żony, a swojej matki, w mauzoleum Taj Mahal...
Na początku XVIII wieku Czerwony Fort został zajęty przez władców Marathów - hinduistów należących do kasty wojowników i chłopów, którzy zrzucili jarzmo muzułmańskiego cesarza Aurangzeba z dynastii Wielkich Mogołów i stworzyli własne ogromne państwo w środkowych Indiach. Ale i oni stracili Czerwony Fort na rzecz Brytyjczyków. Podczas powstania sipajów (żołnierzy pochodzenia hinduskiego w służbie państw europejskich) przeciwko brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, powstańcy bezskutecznie oblegali Czerwony Fort. Po stłumieniu powstania Kompania Wschodnioindyjska straciła panowanie nad Indiami, które przeszły pod bezpośrednie panowanie Korony Brytyjskiej i wówczas w latach 1803-1862 część budynków w forcie została wyburzona przez Brytyjczyków, aby wybudować koszary dla stacjonujących tutaj wojsk. Z dawnych, licznych budowli, do naszych czasów zachowało się tylko około trzydziestu, ale i tak Czerwony Fort robi ogromne wrażenie - w 1983 roku fort został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

GROBOWIEC ETEMADA AD-DOULI

Kolejnym miejscem, które zobaczyliśmy w Agrze był położony na wschodnim brzegu rzeki Jamuny grobowiec Ghijas-bega - wezyra władcy Wielkich Mogołów Dżahangira, który był znany także pod swoim perskim tytułem Etemad ad-Doule co w tłumaczeniu oznacza Filar Państwa. Grobowiec Etemada ad-Douli często bywa nazywany Baby Taj lub Bebek Taj, ponieważ to mauzoleum jest pierwszą budowlą w Indiach, w której biały marmur został wykorzystany jako podłoże dla inkrustacji metodą pietra dura, która polega na użyciu ciętych i dopasowanych, polerowanych kolorowych kamieni do tworzenia obrazów. Do inkrustacji marmuru w Baby Taj techniką pietra dura użyto kamieni szlachetnych takich jak lazuryt, onyks, jaspis, topaz, karneol i agat. Z tego właśnie powodu grobowiec Ghijas-bega jest uważany za przykład pionierskiego w architekturze mogolskiej zastosowania techniki, którą w pełniejszy sposób wykorzystano przy budowie Taj Mahal. Poniżej zaś fotografia marmurowego drobiazgu wykonanego metodą inkrustacji pietra dura, który przyjechał z nami z Agry :)

Wezyr Ghijas-beg był ojcem Nur Dżahan, ukochanej żony cesarza Dżahangira i to właśnie Nur Dżahan po śmierci Ghijas-bega w 1622 roku przez sześć kolejnych lat nadzorowała budowę mauzoleum. Grobowiec znajduje się w czworokątnym ogrodzie, a cały teren jest otoczony murem. W budynku o boku ok. 21 m znajduje się centralna komnata grobowa, otoczona kwadratowymi i prostokątnymi salami. W narożnikach budynku zbudowano ośmioboczne wieże przypominające minarety, a całość mauzoleum wieńczy mały, centralnie położony na dachu czworoboczny pawilon. To miejsce ma jeszcze jedną niewątpliwą zaletę – w porównaniu do obleganego przez turystów Taj Mahal, a także zatłoczonych ulic miasta jest pusto i spokojnie :)

TAJ MAHAL - MIŁOŚĆ ZAKLĘTA W MARMURZE

Taj Mahal zwany także Świątynią Miłości to niesamowita budowla, którą postawił cesarz Szahdżahan na cześć zmarłej żony – Mumtaz Mahal. Szahdżahan już za młodu zakochał się w córce ministra swego ojca Arjumand Banu Begum. Ale wówczas aranżowane małżeństwa były częścią politycznych umów między władcami i z reguły cementowały określone sojusze. Zgodnie z wolą ojca Szahdżahan za małżonkę wziął perską księżniczkę. Lecz gdy tylko Szahdżahan został cesarzem i objął tron zgodnie z tradycją islamu, mógł posiadać cztery żony i niezliczony harem konkubin. Ożenił się wówczas ze swoją wybranką z czasów młodości Arjumand i nadał jej imię – Mumtaz Mahal – co oznacza Klejnot Pałacu. Gdy brali ślub Mumtaz Mahal miała dwadzieścia lat i podczas osiemnastu lat małżeństwa wydała na świat trzynastu potomków, potencjalnych następców tronu dynastii Wielkich Mogołów. O Wielkich Mogołach w tych czasach wiadomo bardzo dużo – plotki, pamiętniki, opisy – z tego wszystkiego wynika, że było to małżeństwo idealne. Byli nierozłączni i wciąż w sobie zakochani. Mumtaz jeździła z mężem na pola walk i na inspekcje olbrzymiego imperium - na pustynie, do dżungli i podnóża Himalajów. Niestety w 1631 roku w obozie wojskowym, przy narodzinach czternastego potomka Mumtaz zmarła w wyniku komplikacji. Na łożu śmierci Mumtaz zanim odeszła z tego świata poprosiła męża - cesarza Szahdżahana o to aby należycie zaopiekował się ich dziećmi, aby nigdy więcej się nie ożenił oraz wybudował budynek, który ja upamiętni po śmierci.
Władca słowa dotrzymał i choć prawie dwie dekady zajęło mu spełnienie ostatniego z życzeń żony – to tak właśnie powstał jeden z siedmiu cudów świata. Szahdżahan zbudował na cześć żony budowlę nie mającą odpowiednika w świecie. Przy budowie mauzoleum pracowało około dwudziestu pięciu tysięcy robotników, którzy tworzyli niezwykłe dzieło z marmuru przywożonego z kamieniołomu odległego o trzysta pięćdziesiąt kilometrów od Agry. Sułtan ściągnął najlepszych artystów, rzemieślników, architektów z Indii, Arabii, Persji, nawet z Włoch. Mogołowie byli muzułmanami, a budowane przez nich mauzolea miały być obrazem koranicznego raju z innego świata. Budynek Taj Mahal zdobią inkrustacje – to sztuka przybyła do Indii z Persji, polegająca na osadzaniu w marmurze motywów z kamieni półszlachetnych techniką pietra dura. Cały budynek zdobią ukochane przez Mumtaz drobne polne kwiatuszki… Nie jest jasne kto stworzył wizje mauzoleum – według jednych przekazów był to sam władca, wiele przekazów wspomina, że byli to lokalni architekci, jeszcze inne opowiadają o udziale dwóch Europejczyków... Legendy mówią także, że budowniczym i artystom, którzy brali płacili za swój udział w tworzeniu jednej z najwspanialszych budowli świata odcinano kciuki lub całe dłonie, aby już nigdy nie powtórzyli swojego dzieła w żadnym innym miejscu.
My pierwszy raz mogliśmy podziwiać Taj Mahal z murów Czerwonego Fortu, a później przy promieniach zachodzącego słońca z brzegu wyschniętej rzeki Jamuny w ogrodzie Mehtab Bagh. Według legendy to właśnie w tym miejscu cesarz planował wznieść duplikat mauzoleum wykonany w całości z czarnego marmuru, ale podobno był to tylko wymysł francuskiego podróżnika Jean-Baptiste Taverniera. Wróciliśmy tam o wschodzie słońca gdy marmur mieni się w odcieniach różu i złota - Taj Mahal to mauzoleum naprawdę wyjątkowe. Składający się z ośmiu korytarzy i sąsiadujących komnat połączonych z główną kryptą na planie krzyża. Centralna komora grobowa to ośmiokątne pomieszczenie, w którym znajdują się dwa półprzezroczyste marmurowe symboliczne grobowce – cenotafy cesarza i cesarzowej pokryte inskrypcjami z drobnymi arabskimi znakami. Rzeźbione, przeplatane mozaikowymi inkrustacjami kwiatowymi kamieni szlachetnych otoczone są marmurową claustrą zwaną Jali inkrustowaną drogocennymi kamieniami (podobno wcześniej była to złota krata). Rzeczywiste grobowce Szahdżahana (gdyż cesarz po śmierci został pochowany obok ukochanej żony) i Mumtaz znajdują się w podziemnej krypcie w sklepionym pomieszczeniu poniżej cenotafów. Po bokach głównego budynku mauzoleum powstały cztery minarety o wysokości czterdziestu dwóch metrów. Można zauważyć zauważyć, że są one nieco odchylone - wszystko po to, aby na wypadek trzęsienia ziemi nie runęły na budynek ale w drugą stronę. Na lewo od budynku mieści się meczet z czerwonego piaskowca, zaś z prawej, dla zachowania idealnej symetrii i proporcji, taki sam budynek, który nigdy nie pełnił funkcji meczetu... Wejście do kompleksu z tarasem budowli łączy basen, w którym odbija się cały wizerunek Taj Mahal, a całość otoczona jest siedemnastoma hektarami wspaniałych ogrodów z roślinnością sprowadzoną z najdalszych zakątków świata...

 
Na naszą indyjską przygodę wyruszyliśmy z Driver India Private Tours!
Gorąco polecamy - nasza wyprawa została perfekcyjnie zaplanowana i przygotowana!!!

Spodobał Ci sie artykuł - nasza strona jest niekomercyjna i jak na razie jesteśmy jej jedynymi sponsorami ;) Ale możesz wesprzeć nas w prowadzeniu bloga stawiając symboliczną kawę i będzie miejsce na serwerze na kolejne fotki i teksty :) DZIĘKUJEMY!!! 

POLECANE ARTYKUŁY: