Torcal de Antequera w Andaluzji to jeden z najciekawszych rezerwatów przyrody w Hiszpanii. Oferuje wspaniały krajobraz krasowych formacji skalnych kształtujący się przez blisko 200 milionów lat. Aby zrozumieć skąd się one wzięły trzeba się cofnąć w czasie o właśnie ten okres. Wówczas to prawie całe terytorium Europy i Bliskiego Wschodu znajdowało się pod powierzchnią wody stanowiąc dno tzw. Oceanu Tetydy. Rozpoczął się wtedy etap sedymentacji martwych zwierząt morskich, przez następnych 170 milionów lat nagromadziły się one w różnych miejscach naszego kontynentu tworząc rozległe formy skalne. Później na skutek ruchów tektonicznych ściskały się i rozpadały oraz ulegały przeróżnym deformacjom. Kiedy kontynent podniósł się ponad poziom morza skały zaczęły podlegać działaniu czynników atmosferycznych takich jak wiatr, deszcz oraz zmienna temperatura (w szczególności mróz). Torcal de Antequera jest jednym z takich miejsc. To jeden z najbardziej spektakularnych procesów krasowych, jaki można zaobserwować na całym świecie (trwa on przez cały czas) - wapienne skały Torcal de Antequera ulegają ciągłemu rozpuszczaniu pod wpływem działania czynników atmosferycznych przez cały rok. Posiadają fantazyjne kształty zaś całość tworzy wspaniały krajobraz pełen wąwozów, stromych przepaści oraz jaskiń. Naszą realcję z pobytu w Torcal de Antequerra znajdziesz TUTAJ- a skrzynkę na skalnym szlaku: Torcal - andaluzyjskie Błędne Skały - OP8HNR zapaszamy do szukania!

Mediteran Steps to szlak zlokalizowany w Upper Rock Nature Reserve - jest to zdecydowanie najciekawsza droga jaka można dostac się na szczyt The Rock. Szlak został zbudowany przez brytyjską armię jako system jako system komunikacji i dostepu do umocnień obronnych na południu skały giblartarskiej. W najwyższym punkcie szlaku znajdują się działa O'Haras Battery, a wdłuż podejścia możemy napotkać inne umocnienia i punkty obronne z okresu II wojny światowej. Początek szlaku znajduje się przy Jews gate (przy pomniku słupów Herkulesa), a wstęp dla wchodzących pieszo do Upper Rock Nature Reserve wynosi 2EU. Znajduj sie tutaj także niewielki żydowski cmentarz. Naszą realcję z pobytu w Gibraltarze znajdziesz TUTAJ - a skrzynkę na szlaku Mediteran Steps: Mediteran Steps - OP8HJ9 zapaszamy do szukania!

 Most nad Borują był on jednym z elementów linii kolejowej mającej biec od Bytowa do Miastka. Jej budowę rozpoczęto pod koniec XIX wieku. Istnieje kilka wersji historii tego mostu. Jedna mówi o tym, że na moście nigdy nie położono torów i nie przejechał po nim żaden pociąg, prawdopodobnie wskutek błędnie poprowadzonej linii kolejowej, która "nie trafiła" na most. Legenda natomiast głosi, że tory kolejowe zostały przeniesione kilkadziesiąt metrów dalej, gdyż podczas budowy mostu zginął jeden z robotników. Do budowy mostu niemieckie władze zatrudniły włoskich inżynierów. Budowa była niezwykle skomplikowana, gdyż filary kamienno-ceglanej budowli miały stanąć na bardzo grząskim terenie, wypełnionym grubą warstwą torfu. Dlatego specjaliści postanowili wydrążyć głębokie studnie sięgające piaszczystego podłoża. Następnie wypełniano je masą kamienno-cementową. W trakcie budowy jednej z nich zdarzył się tragiczny wypadek. Do studni niespodziewanie wdarła się woda z mułem, porywając pracującego w niej włoskiego robotnika. Koledzy nie zdążyli wyciągnąć jego ciała, nim studnię wypełniła cementowa masa. Wiadukt stał się dla nieszczęśnika miejscem wiecznego spoczynku ściągając, na most nieszczęście. Najnowsza wersja historii mostu pojawiła się stosunkowo niedawno. Podczas prowadzenia procedury przejęcia przez Gminę Bytów zabytkowego mostu nad rzeką Borują urzędnicy Wydziału Gospodarki Przestrzennej dotarli do dokumentów opracowanych przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie, obalających wcześniejsze przekonanie, iż most nigdy nie spełniał funkcji mostu kolejowego[1]. W dokumentach źródłowych znajdujemy informację, iż most eksploatowany był zgodnie z przeznaczeniem przez okres około 30 lat (do dawnego dworca przy obecnej ul. Stary Dworzec). W końcu XIX i na początku XX wieku, kiedy Bytów zyskał rangę węzła kolejowego (połączenie z Kościerzyną i z Lęborkiem) i gdy budowano linię kolejową do Miastka w 1909 r. narodziła się potrzeba przebudowy infrastruktury kolejowej w Bytowie. Zbudowano nowy dworzec a tory poprowadzono sztucznym nasypem, około 150 m na południe od mostu. Naszą realcję z pobytu w Bytowie znajdziesz TUTAJ. Obok mostu skrzynkę opencaching Most nad Borują - OP84DM - zapaszamy do szukania! W skrytce umieściliśmy czterolistną koniczynkę od Oblicza Gruzji :)

Forteca Gonio (dawna nazwa: miasto Apsaros lub Apsaruntos) – rzymska fortyfikacja umiejscowiona przy ujściu rzeki Czoroch do Morza Czarnego w rejonie Adżaria w Gruzji, 15 km na południe od Batumi, 4 km na północ od granicy tureckiej. Najstarsze zapiski odnoszące się do tego miejsca znajdują się u Pliniusza Sekundusa (pierwsze stulecie naszej ery). W II wieku było to dobrze umocnione rzymskie miasto ówczesnej kolonii Kolchidy, po czym znalazło się pod wpływami bizantyjskimi. W XIV w. nazwę "Gonio" po raz pierwszy wzmiankował Michel Panaretos. W 1547 r. forteca została zdobyta przez Turków osmańskich, którzy utrzymywali ją do 1878 r, kiedy to na podstawie traktatu w San Stefano, Adżaria stała się częścią Rosyjskiego Imperium. Miasto słynęło też z teatru i hipodromu. Legenda głosi, że na terenie fortecy znajduje się grób świętego Macieja, jednego z dwunastu apostołów - naszą realcję z pobytu w Gonio i Batumi znajdziesz TUTAJ. Na terenie twierdzy założyliśmy skrzynkę opencaching nr OP83ZU - Twierdza Gonio  Zapaszamy do szukania!